Hannelore Bedert: wereld van verschil

Mijn verhaal ontbreekt in het boekje ‘33’ dat het jongste album Vanaf Nu Doe Ik Alles Wat Ik Wil van Hannelore Bedert vergezeld. 33 overpeinzingen over liedjes van de Belgische. Het zijn heel persoonlijke ontboezemingen, want haar liedjes raken mensen vaak diep en bieden nogal eens troost.

De liedjes van Hannelore Bedert zijn over het algemeen geen liedjes om te amuseren, al doen ze dat soms zeker. Zoals haar nummers over het West-Vlaams, het onverstaanbare dialect van haar geboortestreek. Maar liefdesverdriet, gebrekkige communicatie, aflopende relaties, dood, die onderwerpen domineren toch haar oeuvre. Niet dat ze aldoor zo zwaar aan het leven tilt, maar het is haar manier om die thema’s, waar uiteindelijk iedereen mee te maken krijgen, te verwerken.

Drie prachtige albums maakte ze, die tot het beste Nederlandstalige/Vlaamstalige muziek horen die de afgelopen decennia is gemaakt. Drie keer interviewde ik haar voor Heaven.

Uit het interview dat ik in 2014 met Hannelore Bedert had: “We spreken elkaar op een lome zondagmiddag in een nagenoeg verlaten mediagebouw in Hilversum, waar Hannelore Bedert een interview heeft gegeven aan Radio 2. In België is de zangeres/liedjesschrijfster inmiddels een bekende artiest, een graag geziene gast op televisie en bespeler van grotere zalen. In Nederland wil het nog niet zo lukken.

“Ik heb het idee dat Belgen meer openstaan voor dit soort muziek dan Nederlanders. Eefje de Visser en Roosbeef doen het bij ons best goed”, stelt ze. Met dit soort muziek bedoelt ze muziek van artiesten die in het Nederlands zingen, maar zich verre houden van het kleinkunstidioom. Ergens is het frustrerend dat het voor mij in België als vanzelf lijkt te lopen, met zeer goede recensies in kranten als De Morgen – die zelfs schreef: ‘Als u dit jaar één Nederlandstalige plaat koopt, laat het dan deze zijn’ ­– en dat het hier zo stroef gaat. Anderszins is ook een les in nederigheid.”

Daarin heeft ze overigens weinig te leren, want Hannelore Bedert is allesbehalve hoogmoedig. Ze is wat tegendraads. “Als mensen me in een bepaalde richting willen duwen, heb ik de neiging daar juist tegenin te gaan. Laat mij mijn ding doen, ik heb ruimte nodig.”

En toen werd ze 33.

Haar nieuwe album Vanaf Nu Doe Ik Alles Wat Ik Wil, een ep met wederom zes diepgravende nummers, lijkt de vertolking van herwonnen zelfvertrouwen.

In het voorwoord van het bijgaande boekwerkje dat ‘33’ heet, gedrukt in een beperkte oplage van 1000, schrijft Hannelore:

‘2 mannen hadden een plan: 33 verhalen zoeken achter songs die ik ooit schreef. Als een soort cadeau omdat ik 33 jaar werd. Maar vooral met het doel mij te overtuigen dat heel wat mensen van mijn muziek houden. Want zelf zag ik dat even niet meer. Of ik geloofde er alvast niet meer in.’

De verhalen van de mensen gaven haar wel weer het vertrouwen terug. Zo schrijft Katrien uit Opbrakel over Afspraak (voor Catherine): ‘Ik heb in mijn auto aan de kant gezet en mijn tranen de vrije loop gelaten. Al het verdriet over de dood kwam op dat moment helemaal los en ik liet het maar gaan. Dit was hét lied dat ik nodig had.’

Uit het artikel in Heaven in 2014: Een van de mooiste liedjes op het nieuwe album Iets Dan Niet Komt is het afsluitende Zon. Aanleiding voor dat nummer was de dood van haar oudste nicht, die op haar achtendertigste overleed aan kanker. “Haar verscheiden had een enorm impact op onze hele familie. Mijn opa zei: ik moest eerst vertrekken. De familie was totaal ontregeld door haar dood, die zich toch lang had aangekondigd.” Het wordt inmiddels vaak gedraaid tijdens uitvaartdiensten in België. “Het probeert woorden te geven aan iets waaraan je misschien geen woorden kunt geven. Verlies dat ooit wel wennen zal, zegt men. Maar wanneer is ooit?”

Zon werd niet gezongen tijdens de begrafenis van haar nicht. Wel Afspraak (Voor Catharine) dat als een hidden track is weggestopt en zich pas laat horen als je bent vergeten dat Iets Dat Niet Komt al bijna een kwartier is afgelopen.

“Dat lied heb ik speciaal voor mijn nicht geschreven en we hadden een afspraak dat ik het zou komen zingen. Daags ervoor is ze overleden. Toen vroegen mijn oom en tante me of ik het in de kerk wilde spelen. Ik moest me wel bij elkaar rapen om dat te doen. Niet bang voor de brok in mijn keel, die er wel even was toen ik tijdens het zingen opkeek en de familie zo zag zitten. Ik had eerder het gevoel dat ik me een recht toe-eigende dat ik eigenlijk niet had. Wie was ik om daar te zitten? Achteraf kreeg ik van eenieder te horen dat ze er zo veel aan hadden gehad.”

Zes nieuwe nummers van Hannelore Bedert, het lijkt niet veel, maar het is een wereld van verschil. Het is een overwinning van moed op wanhoop, een zege van de schoonheid.

Vanaf Nu Doe Ik Alles Wat Ik Wil is alleen te koop tijdens concerten en op haar site. Het boekje ‘33’ heeft een beperkte oplage.