Belpop Bonanza Bis

Het was een hilarische avond in Genk, Belpop Bonzanza Bis, het vervolg op de voorstelling Belpop Bonanza die we vorig jaar ook zagen. De voorstelling werd opnieuw gebracht door Jan Delvaux, journalist en wandelende encyclopedie als het Belpop betreft, waar hij in 2011 een boek over schreef: Belpop. De Eerste Vijftig Jaar. Op dit moment jammer genoeg uitverkocht. Met aan zijn zijde dj Bobby Ewing (Jimmy Dewit), die een uitgebreide staat van dienst heeft als platenruiter.

De twee heren doen dat op fantastische wijze: de 90 minuten vliegen gewoon om, en de hele show is een spervuur van anekdotes, theater en muziek- en beeldfragmenten. Zeer goed in elkaar gestoken en uiterst onderhoudend. En ondertussen kom je nog te wat te weten over Belgische rockmuziek, zowel wat betreft grote namen als nobele onbekenden.

Eerst werden er nogal wat anekdotes over Liliane St. Pierre verteld, doch het hoogtepunt was toen er een foto getoond werd, waar ze samen opstond met... Udo Jurgens. Over Jimi Hendrix, die midden op de foto stond te grijnzen, werd niet gesproken. Rock & roll ! Verder nogal wat petites histoires over de muzikanten en figuren die de Belgische rock hebben gekleurd met een al dan niet ‘waardevolle’ bijdrage: Milo De Coster, Pater Pax, Paul Severs.

Sylvain Tack heeft in zijn leven veel gedaan, hij lanceerde het tijdschrift Joepie, hij bezat een succesvolle wafelfabriek (Suzy wafels), alsook de vrije Radio Amigo, waarbij er zelfs vanaf een boot voor de kust werd uitgezonden. Later was hij betrokken bij drugsmokkel en ging het van kwaad tot erger. Enkele jaren geleden is hij volledig berooid en eenzaam gestorven.

Opzienbarend zijn de fanreizen naar Playa d'Aro met Salim Seghers, die al 29 jaar met veel succes georganiseerd worden en waaraan vorig jaar maar liefst 1300 fans deelnamen. De bussen die nodig zijn om deze groep te vervoeren, vormen een file van 4 km lang!

En wat te denken van gitarist Tommy Iommi van Black Sabbath (Paranoid) die enkele vingers miste en pas na het zien en horen van de Belgische Django Reinhardt (die eveneens enkele vingers verloor bij een woonwagenbrand) genoeg moed verzamelde op voluit te gaan voor zijn gitaarspel, dat nu gekenmerkt wordt door zware powerakkoorden. Django, die op zijn beurt in de Verenigde Staten op tournee ging met Duke Ellington in 1946, en wiens carrière bruusk onderbroken werd toen hij bij een concert in Carnegie Hall in New York te laat kwam, en door Ellington prompt werd buitengesmeten. Ze hadden daar trouwens zelfs een Belgisch nummer op het repertoire, La Petite Valse, geschreven door de nobele onbekende Joe Heyne, die met dit nummer het meeste auteursrechten optrok van alle Belgische nummers ooit! De naam Sultan Of Swing waarmee Dire Straits met het bijna gelijknamige nummer een enorme hit scoorde, is trouwens de naam van een plaat van Django Reinhardt. Oftewel, alle wegen leiden naar... Django!

Ook een mooi verhaal is dat van Eviva Espana, waarmee Samantha indertijd een gigantische hit scoorde. Het nummer werd geschreven door Leo Caerts, de pianist van Will Tura, en verkocht wereldwijd zowat 40 miljoen exemplaren in allerhande versies, waarmee Caerts zich van zijn pensioen verzekerde. Caerts werd onderscheiden met een eretitel in Spanje en er waren zelfs Spanjaarden die niet te overtuigen waren dat dit nummer niet van Spaanse oorsprong was. Ah nee, dat kon niet, met zo een titel.

Een zeer onderbelichte en bijna vergeten periode in de Belpop is die begin jaren zeventig toen er in België een hele scene was van funky en dansbare soulmuziek, met figuren als >André Brasseur op hammondorgel, Nico Gomez (de vader van Raymond Van Het Groenewoud, die tevens meespeelde op het nummer Cha Cha Cha van zijn zoon), muzikanten van het latere Telex... Brasseur was trouwens de componist van het bekende nummer What's A Woman van Vaya Con Dios. Gelukkig wordt die periode van begin jaren zeventig terug uit de vergetelheid ontrukt door de mooie compilatie-cd Funky Chicken uit 2013 (die trouwens op de Belpop Bananza Bis avonden verkocht wordt).

Het hele Telex verhaal is ook meer dan de moeite waard! Ze deden mee aan het Eurosongfestival met de bedoeling om laatste te worden met het nummer Eurovision, iets wat hun net niet lukte. Wel is het zo dat de muzikanten van ZZ-Top zot waren van Telex en van het nummer Saint-Tropez, en dat meermaals duidelijk lieten blijken. Zodanig zelfs dat ze op hun succesplaat Eliminator heel wat synths gebruikten, wat toch redelijk ongewoon was voor de gitaargroep die ze waren. Op een bepaald moment stond het drietal zz-toppers zelfs in Brussel in de studio van Telex. En de walkout song na ZZ-Top-concerten is steevast Exercice Is Good For You van Telex. En last but not least, de hoes Antenna (1994) van ZZ-Top is toch een beetje copy/paste de hoes van Telex (Antenna – zie ook de antenne op de cover van Telex). Moskow Diskow nog aan toe!

Tevens werd er ook heel gepast aandacht besteed aan de popartkunstenaar/fotograaf/graficus Guy Peellaert, wiens boek Rock Dreams een gigantisch succes werd, en die zelfs hoezen maakte voor David Bowie (Diamond Dogs) en The Rolling Stones (It's Only Rock 'n' Roll). Bovendien ontwierp hij de affiches van bekende films als Taxi Driver van Martin Scorsese en Paris Texas van Wim Wenders.

Er werd geëindigd met een serieuze instinker. Of zou er ook maar één persoon in de zaal hebben geloofd dat België van het Goede Doel het beste nummer ooit over België geschreven zou zijn...? Think again!