Chaotisch, veelzijdig en charmant: Grey DeLisle

Grey Delisle is een vurige, nogal onalledaagse singer-songwriter die met haar interpretatie van americana niet zomaar een brug slaat tussen country en rock. Ook al is Linda Ronstadt haar grootste held. DeLisle maakt krachtige songs met een vleugje retro in het geluid, zonder dat het nostalgie wordt.

Tekst Jos Schuring

Grey is nu op tournee in ons land en zou negen concerten geven met The Blue Ribbon Boys die haar zo’n heerlijke rootsy sound meegeven. Omdat haar paspoort verlopen was miste Grey de eerste vier concerten van haar Nederlandse tournee. “Heel stom, ik weet het, maar we komen volgend jaar in mei terug.” Grey komt nogal chaotisch maar zeer enthousiast over. Ons gesprek is drie keer uitgesteld maar dagen later belt ze toch opeens op. “Sorry, ik ben wat rommelig.”

Haar moeder was zangeres en ze kreeg vanalles ingegoten met de paplepel, van Tito Puente tot Linda Ronstadt. “Zij is mijn grootste held, want zij groeide net als ik ook op met traditionele Mexicaanse muziek waar ik zelf ook gek op ben. Ronstadt werd bekend dankzij haar samenwerking met de Eagles die ooit haar begeleiden. De platenmaatschappijen moesten haar Spaanstalige liedjes niet, maar toen ze eenmaal succesvol was maakte ze Canciones De Mi padre. Dat album uit 1987 koester ik al mijn hele leven.”

DeLisle heeft zojuist haar nieuwste plaat uitgebracht dat wereldwijd lovende reacties krijgt. The Grey Album telt twintig songs. Ze schrijft dan ook heel makkelijk. “Ik maakte mijn eerste liedje toen ik vijf was. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik ze niet zelf schreef, maar dat de liedjes mij zochten.” Maar toch maakte ze eerst carrière in het theater. “Klopt, ik speelde in een punkbandje en ging stand-uppen. Maar ik had erg last van plankenkoorts en vond dat eigenlijk doodeng. In het theater kreeg ik wel vaak complimenten over mijn stem en toen ik eenmaal in Los Angeles woonde rolde ik via via de filmindustrie in.” Al snel verdiende ze met voice-overs en stemmenwerk haar brood. Inmiddels heeft ze in meer dan tweehonderd films en videogames haar stemkunsten laten horen, variërend van Avatar tot Batman en Star Wars. Toen ze gitarist Murry Hammond trouwde, ging ze weer meer muziek maken. Inmiddels heeft ze zes albums op haar naam staan, vol uptempo americana maar die de laatste jaren ook meer verstild kunnen klinken.”

The Grey Album opent met Hello I’m Lonesome, een klassieke tearjerker, compleet met snik en een jankende pedal steel. Maar in andere nummers waaiert DeLisle stilistisch lekker uit met meer uptempo songs zoals The Last time en I Can’t Be kind. Die snik blijft ook in de steviger songs hoorbaar wat een fijn contrast geeft met het rockgitaargeluid. “Ik ben eigenlijk een alleseter. Ik luister nog steeds graag naar The Kinks, maar ook naar Tito Puente en Emmylou Harris. Ik hoop op een volgend album nog meer van al die invloeden samen te brengen. Als we in mei 2026 terugkomen heb ik hopelijk een nieuwe plaat uit.”

Grey DeLisle live: 23 juni in Paradiso, Amsterdam; 27 juni in Neushoorn, Leeuwarden; 28 juni in Catharinakapel, Harderwijk.