Charles Aznavour: live in Antwerpen

Een voorrecht was het, om deze reus van het Franse chanson live aan het werk te zien in Antwerpen, afgelopen zondag. 92 jaar jong is hij, ‘nonante-douze’ zoals hij zelf zei. Nooit gedacht Charles Aznavour nog eens op een taalfout te kunnen betrappen en eigenlijk vind ik het zelfs een beetje ongepast van mezelf. Het is bijna niet te geloven, maar inmiddels is hijal zo'n 70 jaar actief als liedjesschrijver en zanger.

Aznavour zong mooi in grote Lotto Arena, en steeds beter naarmate het concert vorderde. Uiteraard haalde hij niet elke hoge noot van weleer nog, maar dat hadden we ook niet verwacht vooraleer we richting Antwerpen togen. Monsieur Charles was een fijne gastheer, een gentleman met respect voor zijn publiek. Hartelijk en vrolijk maakte hij grapjes over zijn fysieke toestand die ooit beter was geweest – maar die nu toch nog behoorlijk goed was vond ik voor zover als ik dat kon beoordelen.

Alle chansons die hij bracht waren mooi, sommige verrassend, en een heel aantal van een ontroerende schoonheid. Melancholie, vreugde, hartstocht, l’amour, de vrienden... Het echte leven dus, door de Armeens-Franse chansonnier in liedjes gegoten, en dat gedurende een uur en drie kwartier. Met Les Emigrants begon hij actueel. Volgden klassiekers als Mes Emmerdes, Sa Jeunesse, Comme Il Disent en Plus Bleu Que Tes Yeux, dat hij al meer dan 50 jaar niet meer live had gezongen, zo vertelde hij. Ook het duet met zijn kleindochter Katia, Je Voyage, was zeer de moeite, net als het romantische Paris Au Mois D’Août (van de gelijknamige film uit 1966). Nog onvergetelijker waren She, Il Faut Savoir, Parce Que en de fabuleuze afsluiters La Bohème en Emmenez-moi.