De hemeltergende Top 2000

Hubert van Hoof schreef voor zijn aangekondigde dood op 31 december 2023 nog tientallen columns. “Die ideeën heb ik toch nog liggen, en die rond ik af.” Zijn vaste column in Heaven magazine zullen we niet voortzetten, maar ze zijn te leuk/raak/prikkelend om ze te laten verstoffen. Dus gaan we ze met enige regelmaat online plaatsen. Deze had hij voor het decembernummer voorzien, maar hij blijft nog wel enige jaren actueel, vrezen we.

HUBERT VAN HOOF
 
TOP 2000
 
Het ergste radio-programma van het jaar is de Top 2000. De hemeltergende voorspelbaarheid van de draak Bohemian Rhapsody op één alleen al. Eind vorige eeuw bedacht toenmalig zender-manager Kees Toering de 'gouden formule' om Radio 2 (NPO) een nieuw elan te geven, maar al gauw werd het een speeltuin voor onderknuppels en postzegel-verzamelaars met een klein denkraam die het idee gingen vormgeven. Zoals bij de meeste muziekprogramma's gaat het ook daar nooit over muziek, maar prevaleren Cijfers en Statisieken. De basis is niet Rock 'n Roll, maar Heilig Geloof in de Grootste Gemene Deler.

Een welkome aanvulling op dit dorre gedoe was aanvankelijk de Top 2000 A Go Go op tv, een spin-off van DWDD. Daarin werden schandelijke omissies aan de kaak gesteld onder het nu niet meer te tolereren motto: ‘Te weinig Negers in de lijst’ en werden leuke achtergrondfilmpjes over het onstaan van hits getoond. Met soms aandoenlijke losers die zodoende nog één keer hun 'moment de gloire' beleefden. Billy Swan met I Can Help bijvoorbeeld.

Intussen werd de Top 2000 op de radio alleen maar slechter. Een koortsachtige Elf Stedentocht-sfeer werd verergerd met PersoonLijke Ontboezemingen van Luisteraars: ‘Ja, mijn vrouw en ik deden het voor het eerst op When A Man Loves A Woman van Percy Sledge.’ Gaap. Iederéén deed het toen. Ná Percy Sledge. In het fietsenhok.

De Top 2000 toont vrijwel nooit echte emoties of de schaduwzijde van het artiestenbestaan. Het is daarentegen de Nationale Viering van de Nostalgie. Het is zwelgen in een idëele Heile Welt, Nederland als Efteling. In dat zogenaamde succesvolle voetspoor heeft nu dus vrijwel elke zender of omroep zijn eigen Top 500 of Top 1000. Natuurlijk zijn er tegenbewegingen als de Snob 2000, waarin dan weer geen liedjes, maar meer statements gedraaid worden van Nick Cave, De Staat of Queens Of The Stone Age. Maar het blijven lijstjes zonder enige samenhang, statistieken zonder enige duiding of inzicht.

De klassieke Hongaar Béla Bartók zei het ooit al heel raak: ‘Competitions are for horses, not men.’ Kortom: De Top 2000 heeft niets met muziek te maken en alles met Anton Pieck.