Het oneindige speelveld van Frank Boeijen

Voor een muzikant is het speelveld de oneindigheid. Het oeuvre van Frank Boeijen laat zich ontdekken als een onbegrensd universum dat de ziel tot in de verste uithoeken verkent. Muziek als een plaats van herbergzaamheid, zo laat zijn inmiddels bijna veertigjarige loopbaan zich het best typeren. Afgelopen zondag nam de zanger uit Nijmegen in Antwerpen een enthousiast publiek mee op een reis naar een hartversterkende en monter stemmende bestemming. Terwijl het dak van De Roma eraf werd gespeeld, bleek de hemel binnen handbereik.

Met zijn begin dit jaar verschenen zevenentwintigste album Land Van Belofte trekt Frank Boeijen sinds februari Nederland en Vlaanderen door. De tournee biedt een staalkaart van zijn repertoire zonder daarbij nadruk te leggen op zijn grootste hits. Ook dit jaar weer kiest de zanger een muzikale verhaallijn waarmee hij bewust een sfeer neerzet. Vergeleken met zijn laatste drie theatertournees is de avond meer uptempo. Het geluid is groter, weidser en daardoor perfect passend binnen zijn klassieke thematiek van de condition humaine.

De Roma, de imposante tweeduizend zitplaatsen tellende cinemazaal uit 1928, kent een illustere geschiedenis. Sterren als Zarah Leander, maar ook Cliff Richard en Lou Reed traden op in dit monument dat gesitueerd is in Borgerhout, het meest etnische district van Antwerpen. De zaal lijkt gemaakt voor de muziek van Frank Boeijen waarin de universaliteit van leven, liefde, vreugde en verdriet zo pregnant wordt bezongen. Buiten de bekoorlijkheid van de ruimte met zijn art-deco-elementen valt ook de akoestiek te prijzen. Muziek en architectuur versmelten. Een betere zaal om in muziek het aardse te ontstijgen lijkt in de Lage Landen ondenkbaar.

Hoewel de avond met twee helften en een pauze een typische theateropbouw kent, heeft de stage setting toch veel weg van een regulier popconcert. In de Roma krijgt het optreden een uitgelatener sfeer dan in een schouwburg. Toch blijft het intiem. De gerijpte, uit duizenden herkenbare stem van Frank Boeijen heeft door de jaren aan betekenisvolle gloed gewonnen. Ook de muzikanten achter hem tillen het concert een niveau hoger. Ze spelen puntig, strak en met melodische finesse, waarbij met name Ger Hoeijmakers excelleert op zijn beide Gibson gitaren. Zijn subtiele doch rauwere spelwijze geeft het optreden een aangenaam scherpere vibe dan we de laatste jaren gewend waren.

Klassiekers als Zeg Me Dat Het Niet Zo Is, De Verzoening, Koud In Mijn Hart en als toegift Hier Komt De Storm passeren de revue naast nieuwer werk als Occhiolino, Weet Jij Wat Het Is en Is De Hemel Ver. Wat opvalt is dat zulke recente liedjes moeiteloos overeind blijven tussen de prijsnummers van weleer. Frank Boeijen blijft daarom relevant. Hij heeft een verhaal te vertellen en is actueel zonder de actualiteit hiervoor nodig te hebben. Hij ontstijgt het hier en nu. Inderdaad, voor een échte muzikant is het speelveld oneindig.

De tournee van Frank Boeijen loopt nog tot eind mei. Zie de speellijst.