Menahan Street Band: instrumentale verhalen

Menahan Street Band is een instrumentale supergroep, al laten de namen van de leden waarschijnlijk alleen bellen rinkelen bij mensen die bekend zijn met de catalogus van het New Yorkse Daptone-label, dat retrosoul salonfähig maakte met artiesten als Sharon Jones, Charles Bradley en Lee Fields, en een grote hand had in het geluid van Amy Winehouse’ meesterwerk Back To Black. Het meeslepende The Exciting Sounds Of… is pas het derde album van MSB in dertien jaar. We zoomen met gitarist en leidsman Thomas Brenneck. (Op de foto derde van links.)

Door Louis Nouws
 
We treffen Thomas Brenneck (40) op een zonnig terras. Dat geldt althans voor hem, ik zit binnen achter gesloten gordijnen. Sinds drie jaar woont de verstokte New Yorker – geboren en getogen op Staten Island – in Los Angeles. “Yeah”, zegt hij lachend, “ik had nooit verwacht hier ooit als een New Yorker terecht te komen, maar onverwachte zaken, zoals de liefde van mijn leven, brachten me hier. En nu, twee kinderen later, is dit een goede plek om te vertoeven met de familie.”
 
The Exciting Sounds Of…  is grotendeels opgenomen voor de coronamaatregelen, in New York, want de meeste musici van de Menahan Street Band wonen nog altijd in die contreien. Allemaal hebben ze een band met het Daptone-label. Als begeleiders van onder meer Sharon Jones, Lee Fields, Naomi Shelton en Charles Bradley, in The Dap-Kings en The Expressions, of in formaties als The Budos Band, Antibalas en El Michels Affair. Brenneck: “De Menahan Street Band is eigenlijk een groep van producers. Leon (Michels) en Homer (Steinweiss) zijn goede en ervaren producers. We spelen mee op elkaars platen. Als Leon een Lee Fields-plaat maakt hoor je ons, en dezelfde mensen hoor je ook op de platen van Charles Bradley die ik produceerde. We hebben de afgelopen tien jaar dan wel geen Menahan Street band-plaat gemaakt, maar in diezelfde periode met elkaar wel een dozijn andere albums. Ik alleen al drie platen met The Budos Band.”
 
Goed verhaal
 
De Menahan Street band bestaat uit Thomas Brenneck (gitaar), Dave Guy (trompet), Nick Movshon (bas), Leon Michels (saxofoon), Homer Steinweiss (drums) en Michael Deller (piano). Met het debuutalbum Take The Road By Walking in 2008 werd de lat volgens Brenneck meteen hoog gelegd. “We wilden bijzondere instrumentale muziek maken. Geen dertien in het dozijn instrumentals voor anderen om samples uit te putten, maar songs die iets te zeggen hebben. We willen ieder nummer diepte meegeven, een good story, maar dan zonder tekst. Dat vergt tijd, en als je daarnaast andere bezigheden hebt, ben je zo een aantal jaren verder.”
Overigens vond de groovy mix van jazz en soul van de band gretig aftrek in de hiphopscene. Zo maakten Kendrick Lamar, Jay-Z, Travis Scott, Eminem en 50 Cent gebruik van een aantal beats.
Op album nummer twee The Crossing uit 2012 verdiepte de band hun hybride geluid en op The Exciting Sounds Of… gaan ze nog een stapje verder door moog-synths, elektrische piano's en drummachines in te zetten, naast hun kenmerkende analoge signatuur. “We willen onszelf nooit herhalen en sonicly beter worden, grenzen verleggen.”
 
Blazers

De songs van de band ontstaan meestal uit ideeën en akkoordenschema’s die Brenneck aandraagt. “Die werken we met elkaar uit. Maar ik moet vooral onze blazers roemen. Zoals Dave en Leon elkaar aanvullen op trompet en sax. Wauw man. The hornsection takes the band to a special place. Die maakt het geluid van de MSB uitzonderlijk. Een ander sterk punt is dat iedereen van ons meer instrumenten baas is. Onze bassist Nick speelt weleens drums, Homer bast zo nu en dan en ik verzorg geregeld keys. Als je van instrument wisselt, verandert de energie in de studio. Al spelen we al ongeveer twintig jaar samen, het wordt ineens weer opwindend.”

Ik wil graag weten wat het verschil is met The Budos Band, de andere instrumentale groep die Brenneck oprichtte? “Er is overlap in musici die meespelen op sommige nummers, maar voor mij zijn het totaal andere groepen. Bij de Budos ben ik een van de zeven à acht bandleden. De band is als een trein, niemand geeft sturing. Je kunt het proberen maar de groep heeft zijn eigen dynamiek. Daarin moet je meegaan. Aan de Menahan Street Band kan ik wel richting geven. Ik heb een visie waarin de anderen me volgen, met hun unieke kwaliteiten uiteraard. Ik ben beide bands begonnen, maar bij MSB voel ik me meer artistiek leider. Toch denk ik er eigenlijk nooit op die manier over na. Beide bands bieden me de mogelijkheid muziek te maken met vrienden.”
 
Charles Bradley
 
Thomas Brenneck was jarenlang steun en toeverlaat van de in 2017 overleden soulzanger Charles Bradley. De zanger met de gruizige stem had een turbulent en moeilijk leven achter de rug, toen hij op zijn zestigste een nieuwe kans kreeg als soulzanger bij het Daptone-label, waar hij als elektricien had geholpen met de verbouwing van de studio. Samen met Brenneck maakte Bradley een paar goed ontvangen (retro)soulalbums.

“Het overlijden van Charles sloeg diepe wonden. Ik had niet eerder zo’n verlies meegemaakt in mijn leven. Zijn heengaan liep parallel aan mijn verhuizing naar LA, maar zo vaak als ik kon heb ik in New York aan zijn sterfbed gezeten. Hij heeft tien dagen in een hospice doorgebracht. Na zijn dood was ik lang depressief. Geen eetlust, weinig focus. Charles had een leegte achtergelaten die ik nooit kon opvullen. Ik kon alleen maar dankbaar zijn voor wat we samen hadden en trots zijn op de muziek die we hebben gemaakt. Maar ik moest verder. De verhuizing naar LA heeft me mogelijk geholpen. Het voelde als een nieuwe start, door ook met andere groepen en muzikanten te werken. Het gaat nu goed met me, maar ik kom van ver.”

Brenneck staat zeker weer voor open voor samenwerking met een nieuwe zanger of zangeres. “En er zijn er met potentie. One for sure is KIRBY, een zangeres uit Memphis. Met haar werken Homer en ik samen aan wat we ‘future soul’ noemen. De muziek borduurt absoluut voort op de klassieke soul. Het is niet compleet anders, maar het is ook niet te definiëren als retro, het etiket dat Sharon Jones en Charles Bradley kregen opgeplakt. Het is opwindend.”
“Ik wil geen album maken dat Charles in herinnering roept. Dat jaag ik niet na. Hij was mijn muze en ik kon me helemaal in hem verplaatsen, in zijn manier van denken en schrijven. Ik zou wel weer iemand willen vinden met wie ik zo’n hechte samenwerking kan hebben, maar niet als surrogaat voor wat ik met Charles had. Voor iemand een platform creëren waarin die zich helemaal senang voelt en zich creatief kan uiten, dat vind ik wel heel waardevol.”
 
Menahan Street Band: The Exciting Sounds Of… verschijnt bij Daptone/V2 Records