The Riflebirds Of Portland - Windmills On The Moon

Regional Records

Het is zesendertig jaar geleden dat The Riflebirds Of Portland debuteerden met het alleen op cassette uitgebrachte, beloftevolle album April. De band heette toen nog alleen The Riflebirds, maar viel al uiteen voordat er ook maar een begin kon worden gemaakt om die eerste belofte te verzilveren. Producer van dat debuut was Marvin Etzioni, medeoprichter van de hooggewaardeerde rootsrockgroep Lone Justice en destijds flink aan de weg timmerend als componist, muzikant en producer bij zulke in aanzien staande acts als Peter Case, Toad The Wet Sprocket, Maria McKee, Sam Phillips, Victoria Williams en Counting Crows. Als Marvin (The Mandolin Man) deed hij tevens als solo-artiest van zich spreken, al kon hij niet voorkomen dat zijn rol vanaf het begin van de nieuwe eeuw steeds marginaler werd en hij hoofdzakelijk nog als cultfiguur werd gezien, al dook hij af en toe nog op op platen van Grey DeLisle, The Chicks, Jonah Tolchin en Judy Collins. Vorig jaar werden de Riflebirds evenwel weer tot leven gewekt, zij het nu met de toevoeging Of Portland om verwarring te voorkomen met een Australische groep met dezelfde naam. Etzioni werd niet alleen als producer ingeschakeld van het nieuwe album Windmills On The Moon, maar schreef ook samen met multi-instrumentalist Lee Oser mee aan alle nummers en brengt de plaat uit op zijn eigen Regional Records-label. En wat een fijne folkpopplaat levert dat op, niet alleen vanwege de voortreffelijke liedjes en fraaie, subtiele instrumentatie, maar tevens door de mooie vocalen van frontvrouw Kate Oser die op twee nummers na alle hoofdzang voor haar rekening neemt. 

En nu ik dan toch weer Marvin Etzioni aan de vergetelheid heb ontrukt, maak ik u graag attent op het nieuwe, tweede album, High In My Balloon, van Thee Holy Brothers, het duo dat hij vormt met Willie Aron, u mogelijk bekend van de veronachtzaamde eighties band The Balancing Act. Samen maken ze een iets meer rockende, rootsy vorm van folkpop die misschien niet aan het niveau van Windmills On The Moon reikt, maar niettemin bewijst dat Marvin Etzioni nog springlevend is.

Pieter Wijnstekers