Turin Brakes - Spacehopper

Cooking Vinyl

Begin deze eeuw was Turin Brakes deel van een golf acts die men, op basis van heel globale overeenkomsten, aan de overkant van de Noordzee ‘New Acoustic Movement’ doopte. Debuutalbum The Optimist uit 2001 leverde de groep rond Olly Knights en Gale Paridjanian meteen een nominatie voor de Mercury Prize op. Het was inderdaad een sfeervolle collectie rake songs zonder veel opsmuk, waarin Paridjanians begenadigde gitaarwerk en Knights’ herkenbare zangstem fantastisch samengaan. Twee jaar later toonde het wat steviger aangezette Ether Song aan dat Turin Brakes geen eendagsvlieg was. Beide albums waren ook hier prima verkrijgbaar en de uitstekende singles Underdog (Save Me) en Painkiller vertoonden zich zelfs even in de onderste regionen van onze Top100, maar wie in ons land nu precies het publiek was werd me nooit helemaal duidelijk. Ik kende er in ieder geval weinig. De Britse fanbase was ongetwijfeld groter en trouwer, want met Spacehopper levert de groep inmiddels zijn tiende album af. De inmiddels beproefde bezetting met drummer Rob Allum en bassist Eddie Myer nam de plaat op in dezelfde studio als hun eerste en hoewel nergens baanbrekend bevat die gewoon weer elf mooi, subtiel gevarieerde songs die precies laten horen waarom Turin Brakes er ook na 25 jaar nog mag zijn. Toen ik ze twee jaar geleden weer eens live zag, was dat in een bescheiden zaal, maar ik was verrast door de kwaliteit en het plezier waarmee de mannen een dwarsdoorsnede van hun oeuvre ten gehore brachten. Voor de volgende Nederlandse concerten moet je tot maart volgend jaar geduld wachten, maar op basis van eerdere ervaringen en het puike Spacehopper durf ik ze van harte aan te bevelen.

Eddie Aarts