Drie Kier Alaaf: de zoete melancholie van Rowwen Hèze

Iets dat serieuzer is dan carnaval bestaat in de zuidelijke Nederlanden niet. Voor velen eerder een lotsbestemming dan een volksfeest. Om carnaval te begrijpen moet je het vieren; het als het ware tot je nemen. Even uitbundig als melancholisch. Een feest, kortom, als het leven zelf met zijn vaak hevige verlangens, valkuilen, verwachtingen én wetmatigheden. Alles samengebald in een extatische roes. Als één band raad weet met deze licht ontvlambare cocktail aan sentimenten is het Rowwen Hèze wel. Op 11 november, de traditionele start van het carnavalsseizoen, vond in het Theater aan het Vrijthof in Maastricht de aftrap plaats van de nieuwe theatertour Drie kier Alaaf die vooral muzikaal, maar ook scenisch de essentie van vasteloavend (zoals Limburgers carnaval noemen) wist te vangen. Drie keer petje af voor Rowwen Hèze en regisseur Frank Lammers.

Een spoedcursus voor de één, feest van herkenning wellicht voor de ander. Hoewel? Met een handvol nieuwe nummers op zak, die beslist niet onder doen voor hun beste werk, wordt het een verrassende avond met een band in absolute bloedvorm. Carnaval als metafoor voor de ongebaande wegen van het levenspad. Een louterend feest met een tijdelijke omkering van alle waarden. De loodgieter wordt prins en de chef-inkoop schopt het tot adjudant. Carnaval is zowel de belofte, de roes en het orgastische verlangen, als soms ook de biecht of de onvermijdelijke kater na afloop. Het zit allemaal in de show.

De samenwerking met regisseur Frank Lammers en acteurs Servé Hermans en Michel Sluysmans van Toneelgroep Maastricht leidt in Drie kier Alaaf tot meer dan een avond vol onderbroekenhumor, buitenissig feestgedruis of koddige sketches. Voor wie het wil zien, biedt de show niet minder dan een existentiële zoektocht naar de bronnen van haar bestaan. Bronnen waarin het zintuiglijk genot en de honger en dorst naar het leven altijd al centraal stonden.

Drieëndertig jaar gelden was het een carnavalsliedje waarmee de toen nog voornamelijk in het Engels zingende formatie Rowwen Hèze landelijke bekendheid kreeg. Alaaf betekent, zo beweren gestudeerde carnavalisten, elf, het magische getal van de carnavalsgekte. Carnavaleske diepgang met een hoofdrol voor het leven dat toch altijd op de hielen gezeten wordt door vergankelijkheid der dingen. Zoete melancholie met een gekartelde rand. De ontstaansgrond van Rowwen Hèze valt samen met het carnaval. Toeval bestaat.

Nog geen week na de mastodontische Slotconcerten in America staat de band er weer energiek bij in Maastricht. In het theater zoekt de band steevast het experiment op, de verdieping in de muziek of exploreert de theatrale mogelijkheden. Ingetogenheid eerder dan bombast. De teksten van zanger Jack Poels zijn beeldend, expressief. Ze roepen in het schijnbaar particuliere een universeel gevoel op. En juist daarin schuilt het gevaar voor een regisseur die bovenop die verbeeldingskracht nog een verhaal wil stapelen. Frank Lammers echter begrijpt de magie van de band en kent de wetten van het carnaval waardoor het subtiele evenwicht tussen muziek en spel in tact blijft. Hij weet dat de mensen vooral voor de muziek komen.

De nieuwe liedjes, waaronder Soep Van Gister en vooral Vastenoavend Is Vurbeej zijn van een buitengewone klasse en geven aan waar de band in muzikaal opzicht staat. En wordt duidelijk hoe vindingrijk de tandem Jack Poels en Tren van Enckevort zich voortbeweegt.

Natuurlijk zijn er op laag water een paar spijkers te vinden. Zo is het projectiescherm voor grotere zalen te klein en zijn er grappig bedoelde intermezzi die enkel tot doel hebben om de band de tijd te geven de dansmariekes-pakjes uit te trekken en weer in een broek ten tonele te verschijnen. Allemaal best leuk, maar het voegt weinig extra’s toe. Een uitzondering geldt drummer Martîn Rongen die zich ontpopt als de enige acteur van de band. Ook is er enige oubolligheid zoals de kartonnen begeleidingsband die later vervangen wordt door echte muzikanten. De raad van elf op de achtergrond zou functioneel als gelegenheidskoor wellicht minder glazig aanwezig zijn.

Ook zal de show in sommige delen van het land wellicht meer uitleg behoeven omdat carnaval daar geen of nauwelijks een rol van betekenis speelt. Afwachten hoe het carnavalesk missiewerk boven de grote rivieren valt.

Drie kier Alaaf laat een band zien die voortdurend groeit en nieuwsgierig blijft naar nieuwe vormen. Wie wil weten wat carnaval écht is, ontkomt niet aan de vuurdoop tijdens de drie dolle dagen.

Raadpleeg Rowwen Hèze voor de speellijst van Drie Kier Alaaf.