Uw ervaring op deze site wordt verbeterd door het gebruik van cookies.
Sta cookies toe Meer informatie ×

Recensie

Tekst: Jeroen van der Vring
do 22 mei 2025

Ebo Taylor, Arian Younge, Ali Shaheed Muhgammad - Jazz Is Dead 22

Recensie

Jazz Is Dead

De Jazz is Dead-serie is met 22 uitgaves inmiddels een indrukwekkende muzikale caleidoscoop geworden. Jazz Is Dead van Adrian Younge en Ali Shaheed Muhammad kan het best worden getypeerd als een eerbetoon aan de muziek van zowel legendarische artiesten als nieuwe talenten. Muhammad was een van de drijvende krachten achter hiphopcollectief A Tribe Called Quest, waar Younge (soundtrack Black Dynamite 2009) onder andere in het verleden samenwerkte met Wu-Tang Clan. De serie richt nu terecht de schijnwerpers op de 89-jarige Ghanese highlife grootmeester Ebo Taylor, een ware legende met een carrière die zes decennia omspant, 26 albums opleverde en samenwerkingen met onder andere Pat Thomas en afrobeat legende Fela Kuti. De zeven wervelende opnames van de drie heren hebben de typerende highlife elementen, zoals onmisbare blazers, percussie en natuurlijk het gitaarspel en onmiskenbare geluid van Taylor zelf. De geesten van Fela en iemand als highlife geestverwant Gyedu-Blay Ambolley zijn niet ver weg. Het resultaat is meesterlijk, aanstekelijk als de eerste zonnestralen op een mooie zomerdag. De serie biedt een frisse en boeiende verzameling opnames die geïnspireerd zijn door het verleden, heden en de toekomst van jazz. Maar niet alleen jazz. Ook stijlen als bossanova, jazzfunk en afrobeat komen voorbij (Azymuth, Tony Allen). Jazz Is Dead bevat inmiddels een indrukwekkende lijst van artiesten met veel prominente namen (Gary Bartz, Roy Ayers, Marcos Valle) maar ook het relatief jonge West Coast jazzgezelschap Katalyst. Deze artiesten brengen een diversiteit aan stijlen en invloeden naar de serie, waardoor elke opname uniek en boeiend is.

Jeroen van der Vring