Een goed gesprek met Douwe Bob

Wat als ik de onderwerpen talentenjacht, songfestival en vader eens zou mijden, om me in plaats daarvan te concentreren op de thema’s muziek, kunst en schoonheid? Wanneer ik hem laat weten waar we die late ochtend niet over zullen praten, reageert Douwe Bob guitig: “Dit wordt een leuk gesprek.”

Douwe Bob in Heaven. Het was er om een of andere duistere reden nooit van gekomen. En toen de kogel eenmaal door de kerk was, dreigde het door dat televisie-evenement in Zweden alsnog niet door te gaan. Iedereen wilde de jonge ster spreken. Uiteindelijk vond de ontmoeting net voor onze deadline plaats, na het songfestival.

Charmant is het woord niet. Douwe Bob is eerder overrompelend in zijn charismatische présence. Ook in het café a sharp dressed man. Toch oogt hij zeker niet intimiderend, daarvoor is hij te innemend en joviaal. Over zijn uiterlijk, dat het midden houdt tussen James Dean en Johnny Cash, is al veel gezegd. Een levend anachronisme, een Fremdkörper in dit snelle tijdsgewricht. En toch zitten we nog geen minuut of hij staat op om het WiFi-wachtwoord te vragen.

Met Douwe Bob raak je niet gauw uitgepraat. Hij blijkt vooral een denker, die voor zijn 23 jaar verrassend wereldwijs naar de wereld kijkt. Levendig en beschouwend. Een hang naar melancholie, maar ook naar prestatie. Ontwapenend, ook dat nog. Een oude ziel in een jong lichaam. “Alles wat ik doe, kan ik terugbrengen tot de schoonheid van taal.” Hij doet niets zonder er goed over na te denken, lijkt het. En tegelijkertijd toont hij zich ontvankelijk voor het grote avontuur dat leven heet. “Ik probeer eruit te halen wat erin zit. Zelf ben ik ook benieuwd waar ik uit zal komen.”

Toch nog eerst even de feiten. In 2012 brak Douwe Bob Posthuma op zijn negentiende door via de talentenjacht De Beste Singer-Songwriter Van Nederland. Daarna was hij niet meer van de nationale media te slaan. Zijn overtuigende debuutalbum Born In A Storm uit 2013 werd in 2015 zowel artistiek als commercieel overtroffen door Pass It On, dat afsluit met Hold Me, zijn duet met de onstuitbare Anouk, goed voor liefst elf weken Mega Top 50. Sweet Sunshine eindigde afgelopen jaar als de meest gedraaide Nederlandse single op 3FM, wat hem de Schaal van Rigter opleverde. De titel van het recent verschenen Fool Bar, uiteraard inclusief het Songfestivalliedje Slow Down, knipoogt naar zijn vader Simon Posthuma, die in de jaren zestig binnen het kunstenaarscollectief The Fool wereldwijd furore maakte met art work voor onder anderen The Beatles, Cream, Procol Harum en Boudewijn de Groot.

“Ik ben als winnaar van De Beste Singer-Songwriter Van Nederland in feite het product van een competitie. En ook mijn deelname aan het songfestival is een muzikale krachtmeting. Ik ga die niet uit de weg”, weet Douwe Bob. “Het hele leven is een competitie met winnaars en verliezers. Ik ben voor veel bang, maar niet voor competitie. Van mijn kunnen ben ik me zeer bewust. Ik krijg er geen kick van om anderen te zien verliezen, ik krijg een kick om zelf te winnen. Daarom doe ik mee. Ik wil graag op nummer één staan, daar schaam ik me niet voor.”

Het hele interview met Douwe Bob is te lezen in het nieuwe nummer van Heaven dat vrijdag 10 juni verschijnt. Daarin ook grote interviews met progrockicoon Steven Wilsen en Americana-held Jason Isbell.

Douwe Bob staat met strijkkwartet op zaterdag 25 juni op Naked Song in Eindhoven, waar verder onder anderen Lucinda Williams, Luka Bloom, Damien Jurado en Sun Kill Moon zullen optreden.