The Jayhawks nog vol ambitie

Hoe vervelend moet het voor Gary Louris zijn om altijd maar weer vragen over Mark Olson te krijgen. Zijn muzikale soulmate met wie hij midden jaren tachtig The Jayhawks oprichtte, maar die de groep de rug toekeerde toen de grote doorbraak nabij was. Na de onverwachte reünie van vijf jaar geleden hield hij het alweer vrij snel voor gezien. “Het initiatief om opnieuw met Mark te gaan samenwerken kwam van mij, eigenlijk tegen beter weten in. Mark doet het liefst alles op zijn eigen voorwaarden. Dat gaf geregeld botsingen, die je voor lief neemt als daar tegenover staat dat je samen betere muziek maakt. Maar ik moest vaststellen dat het een niet langer tegen het ander opwoog. De chemie tussen ons was uitgewerkt.”

Met veelal in mineur getoonzette liedjes en golvende gitaarpartijen riepen The Jayhawks op het tweeluik Hollywood Town Hall (1992) en Tomorrow The Green Grass (1995) de hoogtijdagen van de Californische countryrock in herinnering. Nummers als Waiting For The Sun, Blue en Two Hearts deden het verrassend goed op de Amerikaanse college radio en Take Me With You (When You Go) haalde zelfs de Nederlandse hitlijsten. Gary Louris was er dan ook heilig van overtuigd dat er meer in het verschiet lag, maar uitgerekend in die fase haakte Mark Olson plotseling af. In overleg met bassist van het eerste uur Marc Perlman besloot Louris door te gaan met The Jayhawks, waarbij hij de kans schoon zag het stilistische palet te verbreden.

Waar Wilco succesvol kon transformeren van een pure countryrockband naar een groep die het sonische experiment niet schuwt, bleek dat voor The Jayhawks niet weggelegd. De popgeoriënteerde albums Sound Of Lies (1997) en Smile (2000) kregen niet de waardering waarop Gary Louris had gerekend of gehoopt. En het artistiek sterke Rainy Day Music (2003), waarmee de band uit Minneapolis terugkeerde naar zijn roots, flopte commercieel. “We waren een kleine twintig jaar bezig en ik zag weinig vooruitgang. We stonden steeds voor dezelfde gezichten te spelen en ik bedacht dat ik misschien maar eens wat anders moest gaan doen. Maar na verloop van tijd kwam ik tot de conclusie dat The Jayhawks toch iets voor me betekende wat ik elders kennelijk niet kon vinden.”

Het verrassend sterke nieuwe album Paging Mr. Proust werd mede geproduceerd door Peter Buck, die ook als gitarist zijn genereuze medewerking verleende. “Ik ben R.E.M.-fan van het eerste uur én van zijn spel, dus no way dat hij niet als muzikant zou meedoen”, vertelt Gary Louris. “We kennen elkaar al heel lang. Peter was aanwezig bij een van onze eerste instore optredens in een platenzaak in Athens.” Met multi-instrumentalist Chet Lyster, die eerder speelde bij Lucinda Williams en eels, als extra kracht popelt de zestigplusser om met The Jayhawks weer naar buiten te treden. “Als ik nog iets wil bewijzen, dan is het dat je ook later in je carrière je beste muziek kunt maken. Wat lang niet altijd het geval is, to put it mildly.”

Lees het uitgebreide interview met Gary Louris van The Jayhawks in de nieuwe Heaven die 12 augustus verschijnt. Daarin ook interviews met onder anderen Daniel Romano, Max Romeo, Parquet Courts, Lilly Hiatt en Carter Sampson. In Luisteren &Cetera draait het ditmaal om het klassieke album Picknick van Boudewijn de Groot. Plus een kijkje in de vinylfabriek Record Industry in Haarlem.

The Jayhawks live: 10 september op TakeRoot, Groningen; 19 september in TivoliVredenburg, Utrecht; 20 september in De Roma, Antwerpen.