Uw ervaring op deze site wordt verbeterd door het gebruik van cookies.
Sta cookies toe Meer informatie ×

Recensie

Tekst: Cees Bronsveld
di 15 juli 2025

Ute Lemper - Pirate Jenny

Recensie

The Audiophile Society 

Pirate Jenny heet het nieuwe album van Ute Lemper. Met Kurt Weill-muziek, dus? Jazeker. Ze voerde al vele malen eerder werk van deze componist uit. Om daar drie van te noemen: in 1986 en 1988 nam ze twee keer een album Ute Lemper Sings Kurt Weill op met keuzes uit Weill’s liederen en in 1990 leverde ze een belangrijke vocale bijdrage aan een prachtige versie van de roemruchte Dreigroschenoper van Brecht en Weill. Lemper werd vooral door dergelijk repertoire als een soort ambassadeur beschouwd van muziek uit de tijd van de Weimar Republiek. En passant maakte ze overigens ook een paar platen die je popalbums zou kunnen noemen. Op één daarvan komen we zowaar zowel de namen tegen van Sneaky Pete en Van Dyke Parks. Dit nieuwe Weill-album dat Lemper maakte met David Chesky, baas en producer bij de Audiophile Society en is nadrukkelijk gericht op een mogelijk nieuwe generatie liefhebbers. En dus niet verkrijgbaar op cd. Wat mij betreft een stevig minpunt!? De ondertitel van het album, Kurt Weill Reimagined, is niet uit de lucht gegrepen. Er staan acht tracks op die echt anders klinken dan eerdere versies. Er wordt geopend met Mack the Knife (Meckie Messer). Ook horen wij Speak Low en My Ship – op een tekst van Ira Gershwin, dat een jazz-klassieker zou worden. Het prijsnummer op dit album is wat mij betreft Die Ballade vom Ertrunkenen Mädchen. Het betreft het lot van de Duitse revolutionair Rosa Luxemburg die vermoord werd en in een Berlijns kanaal gegooid. Dat verhaal kan niet vaak genoeg verteld worden.

Cees Bronsveld