Karsu plays Atlantic Records

De timing is enigszins ongelukkig: niet lang nadat een voormalig secretaresse, in aanloop naar de publicatie van haar memoires, via Amerikaanse media berichten over seksueel grensoverschrijdend gedrag van haar baas naar buiten heeft gebracht, komt zangeres Karsu Dönmez met een eerbetoon aan diezelfde man. Met name vanwege de grenzen die hij slechtte. Niet alleen in de muziek, maar ook op het gebied van ras, geaardheid en sociale klasse.

Dat Ahmet Ertegün (1923-2006), want om hem draait haar voorstelling, een vooraanstaande rol in de geschiedenis van de hedendaagse populaire muziek heeft gespeeld, staat buiten kijf. Als een van de oprichters van Atlantic Records, maar vooral als fanatiek muziekliefhebber, zette hij met name zwarte genres als rhythm & blues en soul via artiesten als Ray Charles, Aretha Franklin en Wilson Pickett op de kaart. Terwijl zijn label ook verantwoordelijk was voor belangwekkende uitgaven op jazzgebied en vanaf eind jaren zestig met acts als Cream, Led Zeppelin en Yes prominent aanwezig was in de wereld van de blanke progressieve rock. Daarnaast speelde Ertegün een belangrijke rol in de carrières van onder meer de Bee Gees, The Rolling Stones en Crosby, Stills, Nash & Young.

Dat juist een Nederlandse zangeres en pianiste zich geroepen voelt met een theaterconcert het verhaal van de hier bij het grote publiek onbekende Ertegün voor het voetlicht te brengen, is niet zo verwonderlijk gezien hun gemeenschappelijke Turkse wortels. Maar waar de dochter van een restauranthouder opgroeide in Amsterdam, belandde de in Istanboel geboren diplomatenzoon na een aantal tussenstops in de Amerikaanse hoofdstad Washington. Daar ontwikkelde Ahmet, samen met zijn oudere broer Nesuhi, een grote liefde voor muziek, vooral voor jazz.

Begeleid door vier muzikanten op respectievelijk gitaar, (contra)bas, trompet en drums, neemt Karsu het publiek mee op een muzikale reis door de geschiedenis van de Ertegüns. Vanavond in Kantine Walhalla in Rotterdam gebeurt dat zonder het uitgebreide decor dat elders tijdens de tour wel wordt gebruikt en dat de sfeer moet oproepen van de monumentale zaal in de Turkse ambassade in Washington waar de familie Ertegün concerten met namen als Duke Ellington en Ella Fitzgerald organiseerde.

Dat Karsu daar zelf ooit mocht optreden, maakt het verhaal voor haar extra bijzonder. Dat ze de flamboyante platenbaas nooit persoonlijk heeft kunnen ontmoeten, was daarentegen een teleurstelling: drie dagen voordat ze met zijn secretaresse in contact kwam voor een mogelijke afspraak, overleed hij na bij een concert van The Rolling Stones op zijn hoofd gevallen te zijn.

Het zijn dit soort wetenswaardigheden die Karsu tussen de nummers door vertelt. Dat doet ze op luchtige, charmante, maar historisch gezien niet altijd correcte wijze. Zo stemt haar verhaal dat Ertegün de man was die Mick Jagger en de zijnen in de Verenigde Staten heeft geïntroduceerd niet overeen met de feiten. Ook wat betreft het gespeelde repertoire, veelal afkomstig uit de Atlantic-catalogus, laat ze hier en daar een steek vallen: Angel Of The Morning dat Karsu aankondigt als een liedje dat ze nog uit haar jeugd kent (in een bewerking van Shaggy als Angel) en dat ze met haar band in een vrolijk Caraïbisch jasje heeft gestoken, kun je met goed fatsoen niet toeschrijven aan Ahmet Ertegün en/of Atlantic Records.

Het is kritiek waar het overgrote deel van de uitverkochte zaal vanavond vermoedelijk niet mee zit. Dit is tenslotte geen hoorcollege van een popprofessor, maar een onderhoudende show met een ravissante verschijning als centraal middelpunt, met daarin naast fraaie ingetogen momenten (Eric Claptons Wonderful Tonight) verrassingen als de van een gierende gitaarsolo voorziene Led Zeppelin-klassieker Dazed And Confused. Is met haar pianospel weinig mis, waar het op zang aankomt heeft Karsu hier en daar de neiging zichzelf te overschreeuwen. Vooral in klassiek Amerikaans soulrepertoire. Haar ware soul komt dan ook tot uitdrukking in het Turkse lied dat ze tot besluit van het eerbetoon alleen achter de piano vertolkt.

Karsu Plays Atlantic Records. Gezien: 3 maart 2018 in Kantine Walhalla, Rotterdam. De voorstelling loopt nog tot en met 12 mei. Zie speellijst.