In memoriam: Allan Holdsworth (en John Wetton)

Onmiddellijk begrepen we, dit geeft ons de kans iets recht te zetten. Ze speelden immers samen in UK, Allan Holdsworth en John Wetton. De eerstgenoemde overleed op 16 april, nogal onverwacht getuige de verbijstering die spreekt uit het Facebookbericht van zijn dochter Louise. John Wetton, de fameuze bassist en zanger van King Crimson, UK en Asia, ging heen op 31 januari van dit jaar. We hadden erover willen schrijven. We schreven er niet over. Nochtans waren we een maand of wat verzonken in de vele werken die de Engelsman (die ook enige tijd actief was in Uriah Heep en op talloze albums van anderen te horen was) achterliet. Easy Money, Starless, Heat Of The Moment, Sole Survivor en natuurlijk Battle Lines van zijn tweede soloalbum Voice Mail uit 1994.

Maar, Allan Holdsworth. Nu ook dus. Terwijl er nota bene een doos van grote betekenis bezig is de oceaan over te steken. Immers, de twaalf cd’s tellende set The Man Who Changed Guitar Forever is nog maar net uit én hier te lande nauwelijks te verkrijgen. Het werd tijd ook, die doos. Want Holdsworth' naam wordt nog altijd vaker in kringen van muzikanten dan muziekluisteraars uitgesproken. De reacties op de dood van de grote gitarist liegen er dan ook niet om. Zo spreekt Tom Morello over Metal Fatigue, van het gelijknamige album uit 1985, als the song that inspired me to think outside the box as a guitarist. Ook de reacties van gitaristen als Alex Skolnick, Joe Satriani en Steve Lukather spreken boekdelen: een groot man is overleden. Naast in het eerder genoemde UK speelde Holdsworth ook in Gong en Soft Machine. En natuurlijk met talloze andere muzikanten uit de prog/fushion hoek. Zijn beste werk? Dat valt moeilijk aan te wijzen. Maar zijn spel op Believe It van The New Tony Williams Lifetime uit 1975. benadert het adembenemende. Net zoals dat van de anderen die meespelen trouwens.