In memoriam: Jimmy LaFave

Nog geen rimpeling in een glas water. Jimmy LaFave's sterven afgelopen zondag haalde de headlines niet. Bij de nieuwsrubrieken die ertoe zouden moeten doen vond ik nergens een melding van zijn heengaan. Het overlijden van Jimmy LaFave is voor de gewone sterveling kennelijk geen nieuws. Hoe anders is dat voor diegene die zijn muziek hebben omarmd, diegene die hem persoonlijk hebben leren kennen. Want op de prairies van de americana was hij een grote naam. De buffalo onder de rootsmuzikanten. Iemand in het genre die er echt toe deed. Bijna veertig jaar lang.

Ik pretendeer niet een kenner te zijn. De acht albums die ik heb gekocht maken me ook geen fan, hooguit een liefhebber. Een liefhebber zoals zoveel andere muziekliefhebbers die ooit met zijn muziek in aanraking zijn gekomen. Wiens harten onmiddellijk werden gestolen, want vooral bij zijn ballades werden de poorten wagenwijd opengezet en woei betovering en schoonheid gestaag naar binnen. Die betovering wist hij ook vanaf de bühne te laten neerdalen op het publiek. Slechts eenmaal zag ik hem live. Veel te weinig. Ondersteund door een formidabele band zong hij die avond de ene parel na de andere. Hij wist als geen ander een nummer op te bouwen, waarbij prachtige solo's op gitaar en toetsen elkaar naadloos opvolgden. Als een goed bandleider betaamt draaide hij zich een kwartslag naar de betreffende solist en speelde en luisterde met zijn ogen dicht, zijn benen ietwat gespreid. Daar stond een man die niet alleen muziek, maakte maar daar ook van genoot. En wij genoten met hem mee.

De wereld stond niet stil bij het overlijden van Jimmy LaFave. Zijn sterven liet geen gebroken harten achter. Hoe anders is dat als je op social media de berichten leest van zijn medemuzikanten, de fans die zijn muziek hebben gekoesterd en hem hebben leren kennen. Want daar stond hij als geen ander voor open. Geen misplaatste sterallures. Just Jimmy. Twee dagen voor zijn overlijden zong hij op zijn afscheidsoptreden in een rolstoel zijn fans gedag met Goodnight Irene. Het sloopbedrijf Kanker & Co had op dat moment zijn werk al grondig gedaan. Het was een vreselijk gezicht hem zo te zien maar de liefhebber Jimmy LaFave zag je toch nog ergens genieten. Van de muziek en zijn publiek. De dingen waarvoor hij heeft geleefd. Hij laat een schitterend oeuvre als troost achter. Jimmy LaFave is niet meer. The Buffalo has returned to the plains.

Zie ook Jimmy LaFave op weg naar het einde.

Jimmy LaFave: 12 juli 1955 – 21 mei 2017