Naar Clannad 2.1 van Moya Brennan

Vier nog ‘geheime’ nummers van Moya Brennan’s nieuwe album Canvas geven een helder beeld van wat haar tournee River Of Songs brengt: Clannad 2.1. Ze komt met haar kinderen Aisling, gitaar en zang, en Paul, toetsen, muziekbroer Cormac De Barra en violiste Lia Wright naar hier. Geen broers en neven. Brennan’s prachtige stem blijft de baas, de vier nieuwe nummers in aanmerking genomen. Moya Brennan, née Máire Philomena Ní Bhraonáin, eigenlijk een huismus, pakt haar zaken voortvarend aan. Haar album Canvas is woensdag 8 februari uitgekomen, de tournee begint binnenkort. Aan de telefoon in Dublin neemt ze de tijd.

Je hebt een paar liedjes gestuurd. Die klinken heel Moya en heel nu. "Ik heb het meeste geschreven met mijn zoon Paul en mijn dochter Aisling, en een beetje met mijn man Tim [Jarvis]. Ik schrijf zowel Gaelic als Engels. Gaelic schrijft gemakkelijk, en de mensen horen graag wereldmuziek, ze hoeven het niet te verstaan. Mijn zus Enya verzint talen. Niet kunnen verstaan, dat is geen punt meer, het is vaak mysterieus en uitnodigend."

Hoe kijk je tegen je zoveelste album aan? "Toch weer een heel mooi project, als is het maar omdat de benadering nieuw is. Ik heb al zo veel gedaan, Clannad, acht soloalbums, twee met Cormac en de derde komt. Ik heb me verdiept in elektronica, rock, filmscores en drum programs - het is interessant. Het doet denken aan Two Horizons, meer van dat en een toefje celtic. Het bevat een hele hoop ‘ik’, met genoeg variatie. De cover is een schilderij, vandaar de titel Canvas. Ik ben bezig met een zelfportret. Ik heb altijd geschilderd, maar dit is nieuw, raar. De titel refereert aan een paar liedjes."

Waarom heet de tour niet Canvas? "Dat klinkt niet zo leuk. Toen de tour vorm kreeg, had ik geen titel. Tourmanagement wilde iets celticky, en dat wilde ik niet. River Of Songs staat op Canvas en is een mooie tourtitel, want we doen meer nummers dan alleen mijn album. River Of Songs is opgedragen aan mijn vader Leo, van de legendarische kroeg in Donegal. Hij overleed op 22 juni. Mijn oom Padraig, van Clannad, overleed in augustus. Padraig en ik scheelden maar een paar jaar, hij was meer een broer dan een oom. Mijn vader was negentig. Toen zijn dood naderde, zijn we de hele tijd bij hem geweest, we hebben een week voor zijn dood nog samen gezongen. Met zijn dood en die van Padraig was het een beetje vreemde zomer, en dat staat op het album. Ik zing nog steeds veel in mijn vaders pub. Met Oud en Nieuw was ik lady of the house, we zijn doorgegaan tot in de vroege morgen. Leo leeft. Clannad kan misschien nog als kwartet akoestisch verder, maar daar hebben we het nog niet over gehad."

Stel de troep voor de tournee eens voor. "We zijn met vijf. Cormac op harp, Aisling op gitaar, bouzouki, fluiten en toetsen, Lia Wright, echt de mooiste violiste en ze doet ook toetsen, en Paul, eveneens toetsen, percussie en een hoop programmeren. Hij ploegt zich door alles heen. En iedereen zingt. Het is geen Clannad. Natuurlijk doen we Clannad-nummers, want daar rekenen de mensen op, daar komen ze voor, zo kennen ze me. Maar mijn benadering is anders, ze krijgen mijn versie te horen, onze versie, ze klinken niet zo als op de oude platen."

Ben je nerveus voor concerten? "Altijd. Tien, vijftien minuten voor een optreden kom je daar nooit vanaf. Eenmaal op het podium gebruik je die zenuwen. Ik heb zo’n plezier in zingen en optreden, die twee uur zijn het beste gedeelte van de dag. Reizen, harpen stemmen, soundcheck, make-up opdoen – dat is werk. Het podium, dat is geen werk."

Clannad’s roem begon met Harry’s Game. Werkt dat lied nog steeds? "O ja, altijd. Als we dat zingen, schept dat een gevoel dat niet afhangt van die tijd, de mensen houden van Harry’s Game, het kan ze niks schelen waarover het gaat. Het is een gevoel, de sfeer van het lied. Het tv-drama draaide om een man van de IRA en een dubbelagent die allebei dood eindigden in een oorlogssituatie. Dat is niet geweldig. Mijn broer Keiran vond een oud boek van onze grootvader, met een oud gezegde dat neerkomt op ‘alles gaat, alles moet gaan’. Dat sloeg op de hele serie. Dat hebben we gebruikt als thema. Je hoort een soort troostvolle berusting."

Je bent 64. Wil je nog per se iets doen, wat er ook gebeurt? "Nee. Een nieuw album, met mijn kinderen, hier, meer wil ik niet. Ik heb geen bucket list. Ik heb geen enkele intentie de Mount Everest te beklimmen. Na al die albums leer ik nog steeds, werkend met mijn kinderen. Als ik alles weet, stop ik."

Moya Brennan & Band live: donderdag 22 februari in TivoliVredenburg, Utrecht; vrijdag 23 februari in Metropool, Hengelo; zaterdag 24 februari in Cine City XL, Vlissingen. Voor de concerten in TivoliVredenburg en Metropool hebben we elk 2x2 vrijkaarten te geef voor mensen die zich voor vrijdag 17 februari aanmelden voor onze nieuwsbrief (zie knop rechtboven). Of abonnee zijn. In dat geval reageer je naar redactie@popmagazineheaven.nl.