Uw ervaring op deze site wordt verbeterd door het gebruik van cookies.
× Sta cookies toe Meer informatie

Review

Tekst: Jules Roosenboom
di 9 november 2021

Oeverloos zwelgen met Courtney Marie Andrews

Review

Maandagavond (8 november) zingt het publiek voor de artiest. Courtney Marie Andrews was de dag ervoor jarig – de zangeres werd 31 - en de toeschouwers zetten spontaan Happy Birthday in. ‘This is de cutest thing I’ve ever heard,’ lachte Andrews vanaf het podium van Paradiso Noord.

Andrews is vrolijk. Ze is zichtbaar opgetogen dat ze weer op tournee kan. Uit haar muziek spreekt echter een diepe droefenis. Hoewel ze dus pas net de dertig gepasseerd is, suggereren haar teksten dat ze al een heel leven achter zich heeft, vol tegenslag en hartzeer. In haar liedjes draait ze er niet omheen: het leven is niet gemakkelijk. De dood, verloren liefde, eenzaamheid en ontreddering, het passeert in de anderhalf uur dat ze op het podium staat allemaal de revue. In haar muziek is weinig ruimte voor lichtheid of frivoliteit.
 
Andrews speelt die avond een paar nieuwe, nog niet op plaat verschenen nummers, maar vooral veel werk van haar meest recente plaat Old Flowers (2020). Die verscheen midden in de coronacrisis. Het album, waarmee ze veel lof oogstte, is er een in de categorie break-up-plaat. In tien nummers, die ze schreef na het stuklopen van een negenjarige relatie, gaat ze door vrijwel alle stadia van rouw. Het zijn behoedzame liedjes waarin ze de emoties die vrijkomen bij het verbreken van een langdurige relatie, feilloos ontleedt. De liedjes, die op de plaat al minimaal gearrangeerd zijn, klinken die avond nog naakter. Andrews heeft haar band thuisgelaten en begeleidt zichzelf op gitaar en piano. Vooral nummers als Ships in the Night, Old Flowers enTable for One komen in deze setting, ontdaan van iedere opsmuk, wonderwel uit.
 
Tijdens de toegift vertelt ze over haar grootvader, een notoire alcoholist die na de zoveelste dronken rit in zijn pick-uptruck zijn rijbewijs kwijtraakte. Tot opluchting van zijn familie, want nu hij niet meer naar de kroeg kon, zou hij de fles vast laten staan. Maar pops was ook niet voor een gat te vangen. Hij verruilde de pick-up simpelweg voor een paard en parkeerde dat naast een Honda Accord voor de kroeg. Over hem, en waarschijnlijk alle andere onverbeterlijke alcoholisten, gaat het nummer Rough Around the Edges. De mens en zijn rafelrandjes krijgen bij haar alle ruimte. Ze heeft een zwak voor de imperfecte ziel die soms jaloers kan zijn, een drankprobleem heeft of verteerd wordt door verlangen naar iemand die er niet meer is. Relativeren hoeft voor Andrews niet. In haar muziek mag je oeverloos zwelgen. En dat deden we dan ook met plezier die avond in Paradiso Noord.