Recensie
Angel White - Ghost Of The West: The Album

Wyatt Road Records
Het debuutalbum van Angel White behoeft toch zeker enige aandacht in de vaderlandse muziekpers. Gewoon omdat White bijna een uur zorgt voor goede mainstream songs met een kop en een staart en voor puur luisterplezier. Zijn wat hese soulvolle stem past uitstekend bij de Texaanse country. Het geeft de country zelfs een r&b-randje. Het album telt vijftien songs waarvan Crossroads doet denken aan een lichte versie van Paul Cauthen en Someday in de verte aan wijlen Neil Casal. Het mooiste nummer vind ik Red Blanket, over een rode deken die zijn oma voor hem maakte toen hij zes jaar oud was. Het nummer schreef hij een aantal weken na haar overlijden als een eerbetoon aan haar leven. Lekker sentimenteel, laat dat maar aan die Amerikanen over. Op dit moment is het album alleen nog maar te streamen. Laten we even inzoomen op de maker. Wie is die Angel White? Een korte introductie. Zijn wieg stond in het kleine Texaanse plattenlandsplaatsje Cleburne, maar White woont tegenwoordig in Dallas. Vorig jaar brak hij door met Ghost Of The West: Volume 1, een ep met zeven nummers. Beïnvloed door de muzieksmaak van zijn vader van Erykah Badu tot John Denver en alles wat daartussen zit. White verhuisde naar Oklahoma voor het American Football, maar keerde na een jaar terug naar Cleburne om definitief te kiezen voor de muziek. Hij luisterde veel naar Chris Stapleton, Jeff Buckley en Frank Ocean. Tegelijkertijd meet White zich een beetje het cowboy imago aan. Als je door de mierzoete Amerikaanse clichés heen prikt blijft er een fraai debuut over.
Michael Struis