Recensie
AVKRVST - Waving At The Sky

InsideOut Music
Noorwegen, het land van licht en donker. Van helblauw water, sneeuw en ijs. Waar progrock- en metal naast volksmuziek en jazz redelijk is ingedaald in de hedendaagse muziekcultuur. De Vikingen stappen al eeuwen niet meer in een roeiboot XXL om te gaan plunderen en verkrachten, maar hangen nu een gitaar om hun nek om, godzijdank op een andere manier door Europa te trekken. Zo ook de jonge band AVKRVST uit Alvdal, een dorp ergens tussen Oslo en Trondheim. Opgericht door jeugdvrienden Simon Bergseth, zang en Martin Utby op drums. In de plaats staat een fraai architectonisch museum opgedragen aan de Noorse multi-kunstenaar Kjell Aukrust (1920-2002). Vervang de twee V´s uit de bandnaam door een U en je hebt de naam van de kunstenaar, studio annex museum waar een groot deel van beide albums zijn opgenomen. Tot zover de rebus. Waving At The Sky is na The Approbation uit 2023 het tweede studio album. Ook bij deze progmetalband complexe ritmes, een zanger die soms grunt, maar meestal toonvast en mooi zingt en een weergaloos goede drummer in de hoogste versnelling. De meeste songs op het overambitieuze album hanteren het licht en donker principe. Er wordt afwisselend heftig en rustig gespeeld. Op Families Are Forever klinkt het vijftal op zijn puurst. Zelfs de grunt wordt melodieus verpakt. Daarna pakken de heren nog even door met het uitstekende Conflating Memories. De eigentijdse Noormannen tonen ontwikkeling en groei en zullen middels de Europese podia de komende jaren de nodige lof gaan oogsten.
Michael Struis