Benmont Tench - The Melancholy Season

Dark Horse Records

Benmont Tench was niet alleen een van de originele leden van Tom Petty’s Heartbreakers, de inmiddels 71 jaar oude toetsenist speelde als sessiemuzikant zo ongeveer met de hele pop- en rockwereld. Misschien verstreek er daardoor zo’n tien jaar tussen zijn solodebuut You Should Be So Lucky en deze dertien songs, maar ook zijn jonge dochter en de door hem overwonnen keelkanker zijn daarvoor redenen. Misschien zijn Tench’ teksten daardoor vaak zo melancholiek en hield hij de muziek deze keer zo klein: hij laat de songs voor zichzelf spreken en nam ze dus zo veel mogelijk live op in de studio met weinig andere muzikanten of alleen aan de piano. De door gitaren en zijn gierende orgel bepaalde rock van de Heartbreakers klinkt nog minder vaak door dan op die voorganger: alleen I Will Not Follow You Down heeft een evocatief ontsporende sologitaar achter zijn zang en piano. Zijn nieuwe nummers werden ingetogen geproduceerd door Jonathan Wilson, die ook drumde, terwijl Jenny O. zingt en gitaar speelt. Tench zingt ook bewust lager dan hij op zijn vorige album deed, ervan overtuigd dat dat emoties beter overbrengt. Dat draagt duidelijk bij aan de intieme sfeer van de meeste songs: het titelnummer opent het album en zet de weemoedige toon, hoewel in Rattle invloeden van Jerry Lee Lewis en Chuck Berry zitten en ook Back droog rockt met zijn dreigende orgel en knerpende slaggitaar. Toch overheerst de weemoed met zoekende pianoballads als If She Knew, You, Again, The Driving Man en een nieuwe versie van Wobbles, op Tench’ solovoorganger nog een instrumental. Zo ontstond een veelzijdig songbook dat meestal intiem is en altijd persoonlijk.

Ruud Heijjer