Crossing Border Festival

Onder de rook van het beeld van Louis Couperus aan het Lange Voorhout vond, in een prachtige sfeervolle spiegeltent de aftrap plaats van het Crossing Border Festival. Ruim 80 auteurs en muzikanten van over de hele wereld zijn naar Den Haag getogen voor deze alweer 31e editie.

Nicolas Rombouts, een van de medeoprichters van Dez Mona, omlijstte op indrukwekkende furieuze wijze een voordracht uit Max Porters meest recente gelauwerde boek Shy. De contrabas van Rombouts geeft kleur aan de dialogen en innerlijke monologen uit het leven van een getroebleerde tiener.
 
Met de introductie: “There’s a lot you can learn from pain if you just pay attention”, werden de eerste tonen van het nummer Trapeze Artist van Youth Lagoon ingezet. Van wie hun meest recente album Heaven Is A Junkyard hoog in menig eindlijstje zal komen dit jaar. Trevor Powers’ teksten nestelen zich direct in je hoofd en het album van Youth Lagoon staat vol met fraaie zinnen en poëtische vondsten. He had knuckles that could make the devil shy, klinkt het in de song Prizefighter. Zijn timide schuchtere voordracht raken, maar vallen soms ten prooi aan het af en toe te harde zaalgeluid.
 
De eerste avond werd afgesloten door country-noir legende Jim White. Ooit ontdekt door David Byrne die toentertijd zijn onmiskenbare talent een plaatsje bood op zijn Luaka Bob-label. Een set rijk aan hoogtepunten, waaronder het onheilspellende Something is Out There en de hilarische live vertolking van Driving In Texas.
 
Soms veroorzaakt muziek en het gesproken woord delicate trillingen zoals licht tussen de bladeren. Je zou het ’t ultieme doel van het Crossing Border kunnen noemen. Dat dit niet altijd uit de verf komt bewees de als belofte gepresenteerde alternatieve jazz-zangeres uit Nigeria Muva of Earth. Ondersteund door elektronica beperkte het instrumentarium zich tot harp en contrabas. Vocaal bleef het absoluut ver onder de maat en kwam de soulvolle complexiteit nergens aan wal.
 
Met een stemgeluid dat soms aan Tracy Chapman en Nina Simone doet denken, gooit Annahstasia het muzikaal over een andere boeg. Evenals Muva Of Earth liggen de roots van deze Amerikaanse singer-songwriter en beeldend kunstenaar in Nigeria. Annahstasia heeft een betoverende, rijke acrobatische stem. In 2019 bracht ze haar debuut-ep Sacred Bull uit en tourde samen met Lenny Kravitz. Haar meest recente ep Revival is een meer een soulvolle in folk gewortelde plaat. Annahstasie zingt over zaken als onzekerheden, haar eerste liefde en het bijhorende hartzeer. Haar muziek is gemaakt om een gevoel van gemeenschap en liefde te creëren en het is dan ook heerlijk wegdromen op Revival.

Haar verbluffende stem geeft de tweede avond van het festival kleur. Iets dat door schrijver Michel Faber later die avond in een voordracht uit zijn laatste boek Listen werd voortgezet. Dat handelt over muziek en het hieraan gepaard gaande fanatisme dat lijdt tot verzamelwoede. Op een soms hilarische manier geeft Faber woorden aan waarom we luisteren naar muziek en wat het met het brein doet wanneer we luisteren.

Voormalig Supergrass-frontman Gaz Coombes mocht het festival afsluiten. Uit het verleden zijn alleen de imposante bakkebaarden gebleven. Gewapend met gitaar, drumbeats en keyboards werkt hij zich vermakelijk door zijn set heen die voor een groot deel in het teken staat van zijn dit jaar zeer goed ontvangen album Turn The Car Around.
Gaz Coombes, getooid in een zwarte zijde broek en een kek hoedje, is een vakbekwame songsmid die uitblinkt in puntige mooie verhalende liedjes en teksten die hij samen met bassist en gitarist Garo Nahoulakian ten gehore brengt. Sonny The Strong, dat gaat over de voormalig wereldkampioen boksen Sonny Liston, vormt samen met het nummer Detroit en het nieuwe Long Live The Strange een van de hoogtepunten van deze heerlijke set.
 
Crossing Border is een festival om te ontdekken.