Gerry Mulligan & Thelonious Monk - Mulligan Meets Monk

Craft Recordings/Concord

Hoewel Mulligan Meets Monk officieel uit 1957 stamt en er sindsdien verscheidene re-releases op vinyl en cd, al dan niet geremasterd en met outtakes, verschenen, wordt de plaat dit jaar speciaal voor Record Store Day heruitgebracht als monomix van de originele mastertape. Over het feit of dit album thuishoort in de canon van klassieke jazzuitgaven zijn de geleerden het nog steeds niet eens, maar dat het bijzonder is staat buiten kijf. Al waren ze totaal verschillend van karakter en was Thelonious Monk met zijn dissonant en dwars ritmisch pianospel de tegenpool van baritonsaxofonist Gerry Mulligan’s melodieuze en transparante uithalen, toch was het tweetal goed bevriend. Ze vonden elkaar in hun gezamenlijke liefde voor geïmproviseerde muziek. Misschien dat ze daarom, los van op het podium, nooit in de studio samengespeeld hadden. Naar verluidt wilde het duo hun vriendschap niet op het spel zetten voor een eventueel creatief meningsverschil in de studio. Wie het weet mag het zeggen. Feit is dat toen John Coltrane, die aanvankelijk op het album zou spelen, door contractuele verplichtingen verhinderd was, Mulligan op dat moment de enige beschikbare vervanger was. Mulligan Meets Monk is daarmee het enige album waarop Monk en Mulligan samen te horen zijn. Dat is op zich al bijzonder. Begeleid door de eminente ritmesectie Wilbure Ware (contrabas) en Shadow Wilson (drums) zet het tweetal de tanden in vier Monk-composities (Round Midnight, Rhythm-A-Ning, Straight No Chaser en I Mean You, dat hij samen met Coleman Hawkins  schreef), een nummer van Mulligan (Decidedly) en een cover (Sweet And Lovely van Lemare, Arnheim & Tobias). Prachtig om te horen hoe Monk Mulligan in de klassieker Round Midnight voorzichtig naar het hoofdthema leidt, hem zachtjes accenten aangevend, om vervolgens aan het eind de hoofdmelodie subtiel over te nemen, terwijl Mulligan automatisch zachter gaat spelen. Ook in de meer swingende tracks is wederzijds respect en verfijnde interactie aanwezig. En dan te bedenken dat de plaat oorspronkelijk met een bigband zou worden opgenomen. De tweedaagse sessie waaruit deze opnames voortkwamen waren bedoeld als opwarmertje voor de hoofdrolspelers. Uiteindelijk vond men het resultaat zo indrukwekkend dat het album zonder verdere aanpassingen is uitgebracht. En dat is maar goed ook.

Marcel Haerkens