Gregory Frateur over de nieuwe Dez Mona

Liefde, schuld, oorlog, het gendervraagstuk, verlies en hoop zijn, in willekeurige volgorde, belangrijke thema's op Book Of Many, het zevende album van de Belgische formatie Dez Mona dat 1 februari verscheen. Het is geen plaat geworden waarbij je even de horlepiep gaat dansen, eerder om in opperste concentratie tot je te nemen. Alleen of, beter nog, samen met je geliefde, suggereert zanger en tekstschrijver Gregory Frateur.

Book Of Many werd in 2018 opgenomen in de Franse Ardèche en vijf (van de dertien) nummers zijn gecomponeerd in opdracht van GoneWest, een festival dat vorig jaar werd gehouden ter nagedachtenis van WOI in de Belgische Westhoek. De songs moesten aan een aantal voorwaarden voldoen: inhoudelijk moesten ze het einde van oorlog belichten en hoop uitstralen, maar ze moesten ook een reflectie geven op vandaag. De thematiek sloot naadloos aan bij de inspiratie die Gregory Frateur op datzelfde moment al had voor het schrijven van de eigen nieuwe plaat.

Aan de vooravond van een kleine reeks premièrevoorstellingen zoomt hij via een e-mailinterview in op een aantal onderwerpen.

Oorlog

"Het is mede door het GoneWest-festival dat ik ertoe ben gekomen op deze plaat een aantal songs aan oorlog te wijden. Los van dat wij in België en Nederland niet mee aan de frontlinies staan als burgers, is oorlog meer dan ooit een hedendaags thema dat me erg raakt als ik de nieuwsberichten, reportages en documentaires te zien krijg. Het roept bij mij de vraag op of we als mensen ooit zonder oorlog kunnen of dat het simpelweg een deel van het mens-zijn betekent. In How Beautiful laat ik duidelijk merken dat ik van deze gruwel behoorlijk genoeg heb."

Gender

"De strijd die over de ganse wereld plaatsvindt en dus ook hier is die van gendergelijkheid of genderneutraliteit. Het hokjesdenken komt zwaar onder druk te staan en dat is iets dat ik alleen maar kan bijstaan. Zelf heb ik me nooit in een bepaald hoekje gevoeld, ook al maak ik deel uit van de zogezegde homoseksuele minderheid. Het heeft me nooit aangesproken. In Another Kind Of Life heb ik me bijvoorbeeld laten inspireren door een gelijknamige tentoonstelling in de Barbican in Londen, die bestond uit fotografie van minderheden binnenin de levens van outlaws. Dus minderheden binnenin de minderheden. Een beeld dat me altijd zal blijven bijstaan is een Mexicaanse transseksuele sekswerkster die op een overgebleven dansvloer van een voor de rest volledig vernielde nachtclub omwille van wie er vertoefde (LGBTQIA+) glorieus poseert. Een erg krachtig beeld vind ik dat."

Liefde

"De liefde heb ik afgelopen jaren op andere manieren leren kennen dan enkel de vriendschappen die me onvoorwaardelijk omringen. Ik heb een geweldige partner leren kennen én er is de geboorte van mijn twee kinderen die zowel mijn kracht als mijn kwetsbaarheid betekenen. Beide liefdes ervaar ik erg intens en dat vindt zijn weg dan naar de plaat."

Schuld

"Vooral omdat schuld zo een groot deel uitmaakt van onze levens. Ik ben hiermee geconfronteerd door de breuk tussen Nicolas Rombouts (de bassist waarmee hij dertien jaar samenwerkte - red) en mezelf. Er ontstond een vraag van schuld en je dreigt je daar snel in te verliezen, iemand de schuld van iets geven. Ik ben blij dat ik het nu ervaar als een nieuw begin en ook dat het de juiste keuze was voor ons beiden. Ode daaraan in Blame."

Verlies

"Ook verlies is een thema waarmee we als mens allemaal te maken krijgen, in welke vorm dan ook. Waar we allemaal aan verliezen is bijvoorbeeld de dood. Ik vind het nog steeds een vreemd gegeven dat de dood zo een taboeonderwerp is in de westerse cultuur. Iemand zei ooit: zolang we bang zijn voor de dood, zullen we nooit echt durven leven. Een erg inspirerende gedachte, vind ik dat."

Hoop

"Dit is het element dat ik het belangrijkste vind in het geheel. Ik voel zelf de noodzaak de grote maar menselijke thema's te bezingen die op de plaat staan, maar ik ben geen doemdenker. Het niet hebben over dingen die onze donkere gevoelens aan de kaak stellen of ons confronteren als mens, is geen optie voor mij, zonder de hoop te zoeken in die donkere plekken. We verliezen ons veel te vaak in het wegkijken dan we zouden denken. In elke donkere plek schuilt er hoop."

Je bent vader van twee. Komt het (mede) door hen dat je met deze, tamelijke donkere onderwerpen bezig bent? Denk je er meer of minder aan dan toen je nog geen kinderen had?

"Ik denk dat de donkere thema’s altijd al een deel uitgemaakt hebben van het repertoire van Deze Mona. Het is wel zo dat ik er met meer rust over kan schrijven sinds de geboorte van mijn kinderen. Het maakt jezelf zo kwetsbaar, dat je anders over het leven begint te denken. Maar dan zie ik dat eerder in het koesteren van de dingen dan te doemdenken. "

Als ik de plaat beluister, bedenk ik: Gregory ziet de mooie dingen, maar voelt hij zich wel eens echt zorgeloos, onverdeeld gelukkig? Of is er altijd een schaduw van iets dat het goede gevoel snel verpest?

"Ik ben een mens die gelukkig ook omringd is door de mooie dingen in het leven, zoals ontzettend veel vriendschap. Dat zijn dingen waarvan ik vind dat ze me rijk maken. Uiteraard zijn er dan ook momenten dat ik me zorgeloos en onverdeeld gelukkig voel. Alleen voel ik me ook een verteller en ik laat me inspireren door de dingen die ik rond mij en in de wereld zie. Ik kan niet níet schrijven over bijvoorbeeld vluchtelingen of armoede als ik die miserie aanschouw. Dan voel ik mij verplicht om daar op een poëtische manier vragen bij te stellen. In de eerste plaats om er zelf over na te denken. En in de hoop dat zulke verhalen anderen ook aanzetten tot nadenken."

Heb je (in deze roerige tijden) niet eens de behoefte om alleen de mooie dingen van het leven op een plaat te bezingen? Zou het publiek dat pikken van jou? Zouden ze het je gunnen?

"Ik zing ook over mooie dingen, hoor. Kijk naar High Up The Sky, dat gaat simpelweg over de zon. Laat het mijn Pastorale zijn op deze plaat. Zonder me te willen meten aan de onnavolgbare Ramses Shaffy uiteraard... Of het publiek me dat gunt laat ik aan hen over."

Wat is de beste plek om Book Of Many te horen?

"Ik weet niet of het een plaat is die je samen met velen kan beluisteren. Ik zou ze zelf liefst alleen of met mijn geliefde willen beluisteren. Met een goed glas wijn uiteraard. Toen we de plaat aan het afwerken waren zat ik in Griekenland en was ik aan het wandelen op een strand. De wind raasde door mijn lichaam, dan heb ik de plaat ook beluisterd en dat was een ervaring die ik niet snel zal vergeten."

Wie zou je graag laten kennismaken met je muziek, m.a.w. met welk bekend figuur in de wereld zou je Book of Many samen willen beluisteren en waarom?

"Niet bepaald iemand waaraan ik denk, wel liefst zoveel mogelijk mensen. Wie hoopt dat niet als je net een plaat af hebt...?!"

Book Of Many is verschenen bij Caroline Benelux.

Dez Mona live: 14 februari in Poppodium Gebouw T, Bergen-Op-Zoom; 17 februari in Botanique, Brussel