Het Zomerverblijf Van De Goden

Opnieuw bezoeken mijn vrouw en ik in de zomer het Griekse schiereiland Pilion, in de oudheid aangeduid als het zomerverblijf van de goden. Muzikale evenementen bijwonen staat hoog op ons lijstje, dus zijn we blij verrast wanneer we op een boom een poster zien hangen van een concert van zanger-liedjesschrijver Alkinoos Ioannidis in het nabij gelegen Aloni Theater in Agios Georgios.

Het lot kleedde me met liedjes en wensen. / Zodat ik weg kon, je kon zoeken en bij je komen. / Vijf stromen kwamen mijn lichaam wassen. / En ook twee vogels om me te leren kussen.

Me Tosa Psemata (Met Zo Veel Leugens) – Alkinoos Ioannidis

Nooit geschoten altijd mis, dus informeer ik telefonisch bij organisator Giorgos Triantafyllou of het mogelijk is Ioannidis voor het concert te spreken. Hij verbindt me door met een vriendelijke Engels sprekende dame. Ze vraagt de gegevens van de Heaven-site en zegt dat ze haar best zal doen. Twee uur later krijg ik een sms met Ioannidis' telefoonnummer. We spreken af in een taverne aan de rand van Agios Georgios.

Ik stel Ioannidis meteen gerust: ik wil hem niet interviewen maar een verslag maken van zijn concert de volgende avond. We wisselen verhalen uit over muzikale en persoonlijke ervaringen, de huidige staat van het sociaal-culturele klimaat in Griekenland en anekdotes over gezamenlijke vrienden in de Griekse muziekwereld. Hij staat uitgebreid stil bij zijn studies klassieke gitaar, filosofie en theaterwetenschappen in Cyprus en Griekenland. Gepassioneerd vertelt hij over zijn Russische periode toen hij aan het conservatorium in St. Petersburg compositieleer studeerde bij Boris Tishenko, de favoriete leerling van componist Shostakovich. Ik vraag hem naar de complexe zangpartijen voor het openingslied Nayagos van het album Fylaxia, vorig jaar uitgebracht door vier generaties Griekse musici ter viering van Mikis Theodorakis’ 90e verjaardag. Hij heeft die partijen allemaal zelf ingezongen en vervolgens opgenomen. Ik ben stomverbaasd.

Na het enerverende gesprek vraagt Ioannidis of ik weet wie de dame is die onze ontmoeting heeft geregeld. Ik weet niet meer dan dat ze Lydia heet en Engels spreekt. Die dame is Lydia Koniordou, deelt hij mee. Ze is een van de beroemdste actrices van Griekenland, die in talrijke klassieke en moderne theaterstukken, films en tv-series heeft gespeeld. Ze geeft deze week een workshop acteren in het Aloni Theater. En ze is minister van cultuur in de regering van premier Alexis Tsipras. Willen wij haar ontmoeten? Even later arriveert de minister, met Alkinoos' vrouw Xanthippi en drie dochters die zojuist een duik genomen hebben in de Pagasitische Golf.

De volgende avond nestelen we ons op onze gereserveerde stoelen in de nok van het theater. Een aanhoudende stroom bezoekers bevolkt de marmeren treden tot er werkelijk geen kip meer bij kan. Tegen de idyllische achtergrond van de bergen, de zee en een ondergaande zon betreedt Ioannidis het podium. Twee verschillend gestemde akoestische gitaren en een Griekse luit vormen het instrumentarium voor zijn solo-optreden. Omdat hij op zijn albums veelvuldig een keur aan instrumentalisten gebruikt uit diverse stijlgebieden (Griekse volksmuziek, rock, pop, klassiek en jazz) ben ik benieuwd hoe zijn liedjes in deze uitgeklede opzet klinken.

Het antwoord krijgen we aangereikt in ruim tweeënhalf uur met wonderschone liedjes als Avgoustos, Paraklisi, Mikri Valitsa, I Mana Mou To Pascha, Osa I Agapi Onirevete en Me Tosa Psemata. Zichzelf begeleidend op zijn snaarinstrumenten speelt en zingt Ioannidis de sterren van de hemel, vocaal bijgestaan door zijn publiek. Voor ons is het elke keer weer een ontroerende ervaring Grieks publiek uiterst ingetogen en respectvol de poëtische tekstregels woord voor woord te horen meezingen.

De volgende dag bel ik onze vriendin Maria Farantouri op om verslag te doen van onze ervaringen. Echt verbaasd is ze niet over mijn enthousiasme. Ioannidis komt van alle hedendaagse Griekse musici qua muzikale sensitiviteit het meest in de buurt van de grote Griekse componist Mikis Theodorakis, vindt ze. Daar sluit ik me volledig bij aan.