Kathryn Joseph - WE WERE MADE PREY.

Rock Action

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik bevooroordeeld ben jegens alle albums die hun songtitels IN HOOFDLETTERS spellen. Wat wil je schreeuwen? Is je muziek niet sterk genoeg om me er op normale toon van te overtuigen? Soms wordt mijn tegendeel bewezen, zoals op Igor van Tyler, The Creator of Steven Wilson’s The Future Bites. En soms… Kathryn Joseph’s sombere overgave heeft op WE WERE MADE PREY. baan gemaakt voor een ingetogen woede, maar blijft een blaffende hond in korrelig zwartwit. ‘Cover me in your blood,’ herhaalt ze fluisterend op opener WOLF. en ik kan niet anders dan met mijn ogen rollen. Compressie op de vocalen maakt nog geen spannende luisterervaring, scheldwoorden zijn niet hetzelfde als choqueren, en elektronische beats werken niet altijd vervreemdend. Het is nog steeds dezelfde Joseph als op haar eerdere albums, en ik waardeer deze explosieve keuzes, maar de uitvoering laat te wensen over. Bij wijlen komt de emotionele kern dichter naar de oppervlakte (DRAWN. of FIRE.) of werkt haar kenmerkende voordracht sterk met de dynamiekwisselingen (ROADKILL.), en op deze momenten is het ook een onwijs intrigerend en prikkelend werk. Echter, Joseph lijkt deze esthetiek zó serieus te nemen en het wordt zó schreeuwerig gebracht, dat elke ‘fuck’ minder gemeend voelt dan de vorige en je er te gemakkelijk doorheen kunt prikken, wat ten koste gaat van de schoonheid die in deze liedjes schuilt en van de overkoepelende geloofwaardigheid. WE WERE MADE PREY. is hiermee helaas net als American Horror Story: ideaal voor een avondje op de bank, maar ik slaap er niet minder van. 

Lenny Vullings