Matt Maltese - Hers

Tonight Matthew

De Engelse zanger/pianist Matt Maltese debuteerde in 2018 en brengt met deze elf songs alweer zijn zesde album uit. Net als op zijn vier voorgaande met eigen songs en zijn coveralbum uit 2024 blijkt hij daarin een popartiest van het klassieke soort: zijn albums komen in hoog tempo uit, hij schrijft melodieuze melodieën die direct uitnodigen tot meeneuriën en orkestreert die weelderig in zijn eigen productie. Zijn stem staat daarin weliswaar centraal, maar hij zingt zijn teksten steeds op een romig arrangement van zoemende strijkerssectie, gedempte blazers, een omfloerst achtergrondkoor of een combinatie daarvan. Dat timmert het geluid dicht en doordat die instrumentatie naar het einde toe ook bijna steeds een crescendo bereikt, lijkt zijn lome, nasale zang daarin te verdwijnen. Zo geeft hij vorm aan het thema van dit album: zijn gevoelens over een lange en verloren gegane liefde. Doordat Maltese een duidelijke voorkeur heeft voor ballads, creëert hij in deze songs weliswaar een sterke sfeer, maar ontstaat ook een eenvormigheid die het moeilijk maakt de individuele nummers van elkaar te onderscheiden. 

Het neemt ook het zicht op zijn emoties enigszins weg, want de overdadige begeleiding verzacht zijn woorden. Dat blijkt bijvoorbeeld als hij zichzelf één keer alleen begeleidt op toetsen: in Cure For Emptiness klinken zijn bijna parlando gezongen woorden melancholiek en breekbaar. Wel zijn zijn teksten veel minder tongue in cheek en dus minder stiff upper lip dan in zijn oudere werk. In die zin is dit album wel een stap richting singer-songwriter, maar qua sfeer staat hij dichter bij Burt Bacharach dan bij de bijvoorbeeld door hem als inspiratie genoemde Father John Misty. Zo roept hij onbedoeld de vraag op of hij kunst maakt of kitsch.

Ruud Heijjer