Nathan McEuen - My One And Only

Blue Moon

Is muzikaal talent erfelijk? Ongetwijfeld. Luister naar de offspring van Dylan, Stills, Lennon, Wainwright. Zomaar wat namen van een aantal ‘groten’ met min of meer succesvol nageslacht die mij te binnen schoten. Gaat het dan om talent of is toch ‘de kruiwagen’ de verklarende factor? De meest overtuigende ‘genen-claim to fame’ is wat mij betreft Loudon Wainwright III. Briljant muzikant met zonder meer zeer getalenteerd nageslacht. Al kan dat uiteraard ook aan moeder Kate McGarrigle gelegen hebben. Ik bedacht me dit alles toen de ep-cd van zoon Nathan van Nitty Gritty Dirt Band John McEuen voor een Heaven-recensie beluisterde. Zelf las ik ergens dat zijn vader hem op zijn vierde al op het podium hees. Inmiddels toert hij 40 jaar door de VS en deed hij zo’n 3000 optredens. Toch verscheen er pas nu een zelf-geproduceerd ep-tje. Zo’n ep-tje kan eigenlijk alleen maar tegenvallen. Maar niets blijkt minder waar. We horen eerst een drietal prachtige singer/songwriter liedjes. Met prima gitaarspel van Nathan en we horen ook een paar fantastische pianisten. Gevolgd door een tweetal meer up-tempo tracks. Het ep-tje biedt al met al een staalkaart van zijn kunnen, zo lijkt het. En dat is dus heel wat! Ik kijk in ieder geval uit naar Nathan McEuen's eerste echte album! 

Cees Bronsveld