Selah Sue gloeit weer en verrast met nieuwe set
Selah Sue gloeit weer en verrast met nieuwe set
Met de mentale bagage uit de afgelopen jaren in het achterhoofd brengt Selah Sue haar muziek bewust terug naar de basis. Na de relatief moeizame tijd rondom de tweede plaat Reason (2015) is de echte Sanne Putseys weer terug te horen in de muziek van Selah Sue. Ze was vrijdag 11 mei in TivoliVredenburg de meest eerlijke versie van zichzelf: akoestische soul in jazz-achtige kaders, gepresenteerd in trio-formatie tegenover een zittend publiek. Veel nieuwe songs die muzikaal gezien creatiever en complexer zijn dan het werk dat we tot nu toe kenden.
Toch start de avond in bekende sferen. “So This Is Love, mmmm”, zo klinken de eerste woorden van de Disney cover waarmee de show wordt ingeluid. Zoetsappige jazz, begeleid door toetsenist en ‘partner in life’ Joachim Saerens op piano. De door het duo herschreven klassieker So This Is Love uit Assepoester werd onlangs uitgegeven op de compilatie-uitgave Jazz Loves Disney 2 – A Kind Of Magic.
De geboorte van haar zoon Seth staat al vroeg centraal in de Utrechtse Grote Zaal. “Ik ben het afgelopen jaar voor het eerst mama geworden”, zegt ze. De trots is al vroeg te horen op het nieuwe opgewekte In A Heartbeat. “I hold you till morning sun. Rest your head close to my heart. I show you, my little one, that life can be good from the start”.
Geschreven op een basis van akoestische gitaar, ondersteund door subtiele vleugjes cello. Simon Lenski, bekend van de Antwerpse band DAAU, vervult de rol van cellist op sublieme wijze en demonstreert meteen een groot notenscala bij de intro van het nummer.
Het melancholische Full Of Life dat vervolgens wordt gespeeld gaat ogenschijnlijk over de paradox tussen optimisme en pessimisme in het leven en het balanceren tussen die twee uitersten. Over de manier waarop haar zoontje onbezorgd geniet van het leven, vergeleken met de duistere manier waarop ze soms zelf naar het leven kan kijken. Of zoals ze het zelf introduceert: “Het volgende nummer is voor mijn zoontje die zo full of life is zonder echoes from the past. Ik hoop dat hij dit zo lang mogelijk volhoudt, maar als het moeilijk wordt dan ga ik hem natuurlijk bijstaan”.
I Need gaat dieper in op de stemmingswisselingen van Sanne. Het beschrijft de “nood om door iedereen graag gezien te worden” en de valkuil om “daar uw gemoed van te laten afhangen, waar ik soms wel eens last van heb”. Een uiting van een diepe emotie, gekenmerkt door zware doch hoopvolle melodieën en kleuren die ontspringen uit een kabbelend samenspel van een gitaar loop, toetsen en cello. Na de brug in het nummer blijft een opzwepende opvolging echter uit en barst de emotie niet verder open. Een andere ‘donkere schaduw’ tijdens de show is Night and Day. Een bombastisch uitgevoerde song die vooral een explosie van licht en geluid is.
Het hoogtepunt van de avond begint misschien wel met een simpele maar tevens pakkende gitaar loop uit Hope A Little Harder. Voor het eerst komt de stem van Sanne echt diep binnen, vooral bij de scherpe randjes aan het einde van de zinnen. Het wordt nog mooier als ze voor haar doen sterk solospel op gitaar toevoegt tussen de coupletten. De klanken van de nylonsnaren passen hier perfect in het geheel. Een bijna hartverscheurende finale volgt als de stem van Sanne voor het eerst echt goed wordt opengezet. Het is rauw en het kraakt, maar het moet zo zijn. Dat de stem van de 29-jarige moeder soms rauw is tijdens de avond, pakt bij deze song uit als een soulvol cadeau.
Rust en bezinning in het afgelopen jaar leverden de muziek en show op waar Selah Sue zelf volledig achter staat. Iets dat bij het maken van de plaat Reason niet altijd vanzelfsprekend is geweest. Waar het spelen van shows eerder soms als routinematige verplichting aanvoelde, is de energie en passie weer helemaal terug te vinden bij de Vlaams-Brabantse uit Leefdaal.
Ook zijn er oude hits zijn in een compleet nieuw jasje gestoken. Zo is er gesleuteld aan This World, waarbij Sanne haar drumcomputer inzet om het geweld van het nummer tot leven te brengen. Dat Selah Sue serieus heeft gewerkt aan haar muzikale skills blijkt pas echt tijdens de gestripte versie van Peace of Mind, waar ze meerdere loops van gitaar en zang naadloos aan elkaar plakt en niet terugdeinst voor een complexere timing. “Ik ga nu live loopen op het podium om tot iets groots te komen”.
Het wordt een van de hoogtepunten van de show waarbij alle elementen van het genre Selah Sue samenkomen. De soulvolle stem, het reggae-achtige ritme, de jazzy keys, de klassieke gitaar en de zware hip-hop bas. Natuurlijk komen Raggamuffin, I Won’t Go For More, Fyah Fyah, Alone en Explanations ook nog even voorbij. Lekker meezingen, al mag het volume uit de PA af en toe iets zachter. Ook het soms krakende timbre uit de stem van Sanne baart af en toe zorgen. Men kan zich afvragen hoe lang haar stem deze belastende manier van zingen blijft tolereren.
Vanavond krijgen we ook een cover van Que Sera, Sera (Whatever Will Be, Will Be) met veel overdrive voorgeschoteld, waar ze op verzoek van niemand minder dan Marcus Miller aan meewerkte. Hoewel het de vreemde eend in de bijt is op de setlist, klinkt het reusachtig door de diepe bas en gillende cello. Het applaus van het publiek liegt er niet om.
Wanneer het volgende album van Selah Sue verschijnt is nog niet bekend. Wel staat als een huis boven water dat het nieuwe materiaal, zonder veel productie, een eerlijke en verfrissende opvolging zou zijn van Reason. Dat doel is meer dan bereikt.