Shaggy Dogs - Pinball Boomers

First Offence

Plaattitel met een knipoog. De heren van Shaggy Dogs mogen dan relatief gezien op leeftijd zijn, ze stuiteren nog regelmatig enthousiast menig podium op en af. Dat het Franse kwintet balanceert op de grens tussen pubrock en punk is niet onterecht, al doet die typering hen geen recht. Blues, r&b, powerpop, garagerock, soul, het gehanteerde palet is breed. Een smachtende slijper als My Baby Left Me In The Fog, toefje rocksteady hier (We Could Have Been To China) vette Bo Diddleybeat daar (Better Life). Shaggy Dogs kijken ook met hun tiende, in Wales onder supervisie van Nick Brine (Seasick Steve, The Quireboys, The Darkness) opgenomen album niet op een tintje meer of minder. Lee’s The Man is een eerbetoon aan wijlen Lee Brilleaux. De Fransozen zijn dol op Dr. Feelgood en eren de legendarische band op elke plaat met een nummer. Enig maatschappelijk engagement kan hen ook niet ontzegd worden gezien songs als Who’s Gonna Vote, City Guy en Wild Card. Al houden de Fransozen het verder simpel en rudimentair. Blues ‘N’ Roll Fiesta noemen ze hun uitbundige danscocktail. Een toepasselijkere term hadden we niet kunnen bedenken. Waarvan akte.

Marcel Haerkens