These New Puritans - Crooked Wing

Domino/V2

Tussen voorganger Inside The Rose en het machtige Fields Of Reeds zat zes jaar, zodat het niet hoeft te verwonderen dat Crooked Wing eveneens zes jaar op zich heeft laten wachten. Net zo min als dat het opnieuw een redelijk verstild album is geworden met een behoorlijk neo-klassieke feel. Ooit gestart als post-punkachtige art-rockband met de albums Beat Pyramid (2008) en Hidden (2010), waarvan de laatste in NME dat jaar zelfs werd uitgeroepen tot plaat van het jaar, verzette men daarna de bakens naar een meer orkestraal geluid met de al genoemde voorgangers Field Of Reeds  (2013) en Inside The Rose (2019). Het is een route die men op Crooked Wing verder vervolgt, waarbij men zich meer focust op de redelijk toegankelijke, meer liedgerichte stijl van Inside The Rose dan op het meer abstracte Field Of Reeds. Dat gezegd hebbende vallen op Crooked Wing eigenlijk twee verschillende soorten liederen te onderscheiden: meer verstilde orkestrale stukken met een bijna kerkse sfeer, niet in de laatste plaats door meerdere kerks aandoende orgelpartijen en gewijd klinkende vocalisten, en enkele meer melodieuze, ook elektronisch ondersteunde liederen, zoals bijvoorbeeld het met Caroline Polachek gezongen Industrial Love Song of het meer geheimzinnige, door stevige percussie omlijste stuk Wild Fields. Al met al laat de Britse tweeling George en Jack Barnett horen dat ze met Crooked Wing nog altijd een uniek eigen muzikaal pad bewandelen dat bepaald indrukwekkend genoemd kan worden.

Eric van Domburg Scipio