Vijftig jaar Mojo in beeld

I’ve got my mojo working. Mojo, de ontembare persoonlijke kracht – de naam van Nederlands grootste concertorganisator is met vooruitziende blik uitstekend gekozen. Berry Visser, in 1968 oprichter van Nederlands grootste concertorganisator, leerde van nederlagen en zette die om in overwinningen. Museum Prinsenhof in Delft toont welhaast sereen het luctor et emergo van Mojo, in woord, beeld en geluid. De Delftse muziekmeesters ingebed tussen de Oranjes en de plaatselijke meesterschilders.

Leon Ramakers zit in die jaren net als Berry Visser in de Leidse cabaretscene. Ze vormen een perfect koppel, al duurt het even voor dat blijkt. Visser de creatieve bedenker, Ramakers de podiumbouwer. De denker en de doener.

Kralingen 1970, legende in Nederland, met The Byrds, Jefferson Airplane en Santana, is creatief en publicitair een grote hit maar financieel een ramp. Leergeld. De jonge ondernemers weten vanaf dan dat ze moeten doen waar ze goed in zijn en de rest delegeren aan anderen die daar goed in zijn.

Een van de belangrijkste overgangen van de sixties tot de nineties is de omvang van de zalen waarin de sterren optreden. Mojo boekt The Doors en Jethro Tull in het Amsterdamse Concertgebouw, nauwelijks een podium voor explosieve hasjdoorrookte popconcerten. The Byrds en The Flying Burrito Brothers doen Amsterdams klassieke concertpodium ook. Daarna komen de weidsere zalen al aan de beurt, De Doelen bijvoorbeeld, waar Creedence Clearwater Revival zijn enige Hollandse concert in originele samenstelling doet.

De zalen moeten groter, de organisatie dus ook. Mojo groeit en Mojo durft risico’s te nemen, leert de wandeling door de acht zalen van Prinsenhof. Casa Nova pakt in 1979 geheel verkeerd uit – de lifestylebeurs is zijn tijd ver vooruit, echt een vondst, maar hij trekt zo weinig publiek dat Mojo Concerts failliet gaat. Visser c.s. krabbelen overeind en vier jaar later is de eerste Pandora’s Music Box een succes. Ze herhalen dat twee keer en stoppen op het hoogtepunt. Weer een hoop geleerd. Het eenmalige festival Ein Abend In Wien is de kraamkamer van de humor en creativiteit van latere festivals als Lowlands. En met een ongehoorde bezetting: Blur, Dinosaur Jr., Freedy Johnston, Milltown Brothers, Michel Waisvisz, Smashing Pumpkins, Black Francis, Nine Inch Nails, Nirvana, Sonic Youth en Nick Cave staan met een rij collega’s in De Doelen. Op videoschermen halen Visser en Ramakers herinneringen op aan hun avontuurlijke bedenksels, die te bekijken zijn in zorgvuldig nostalgisch gearrangeerde vitrines.

Concerten is geluid, en dat biedt de expositie ook. Maar in Prinsenhof is herrie not done, we moeten het doen met koptelefoons waarop een lange rij helden te horen is.

Mooie tentoonstelling, nog te bekijken tot en met zondag 1 september, Agathaplein, Delft.

Speciale evenementen: 3 mei en 30 augustus, 20.00 tot 23.00 uur: popfestival-speeddate-avond; 28 mei, vanaf 18.00 uur: lezing van popfotograaf Andreas Terlaak een lezing over concert- en popfotografie; 29 juni, middag: neuropsycholoog Rebecca Schaefer over de invloed van muziek op ons brein, en hoogleraar popmuziek en jeugdcultuur Tom ter Bogt over de vraag of muziek bepaalt wie wij zijn; elke eerste en derde zondag van de maand, 14.00 tot 15.00 uur: instaprondleidingen.

Een tip voor de muziekleraren onder ons: tot 1 augustus zijn rondleidingen voor het voortgezet onderwijs te boeken. De lesprogramma’s behandelen thema’s als de productie van een festival, een kijkje achter de schermen bij een poppodium, de techniek bij een optreden, en muziek & identiteit.