Adam Lytle - Altars

Eigen beheer

Op zijn debuut This Is The Fire (2023) klonk de New Yorker Adam Lytle nog echt als een singer-songwriter. Donkere songs in de geest van Leonard Cohen, gezongen met een mooie stem vol zeggingskracht, weinig spectaculair maar wel heel functioneel spel op zijn akoestische gitaar en sfeerverhogend strijkerswerk. Met de opvolger Altars kiest hij voor een gevarieerder, rockender geluid, dat nog steeds donker is, ook in de teksten. Zo gaat Heaven (mooie titel) over dubieuze dominees en andere vage figuren die je de hemel beloven als je hen maar volgt. ‘There’s an end to all your suffering, even you still have a chance. Bring some money in for collection, I’ll put a word in with the Man Upstairs. Heaven, I wanna be your Heaven, now come and follow me’. Het geluid is veel krachtiger en voller dan op de voorganger. Zes begeleiders leveren een bijdrage (onder andere op galmende elektrische gitaar) en er klinken soms fijne vrouwelijke backing vocals. Nog steeds waart bij vlagen de geest van Cohen rond, maar er zijn nu ook associaties met Nick Cave, Rob Jungklas en Tim Scott McConnell (Ledfoot). Al met al is dit een eersteklas aanrader.

Kees van Wee