Ethel Cain - Willoughby Tucker, I’ll Always Love You

Daughters Of Cain Records

Toen Ethel Cain drie jaar geleden digitaal debuteerde met haar even donkere als sfeervolle concept-album Preacher’s Daughter veroorzaakte ze meteen een sensatie. Ze prijkte eind van dat jaar dan ook ook op menige jaarlijst. Fysiek was het album evenwel niet beschikbaar en moesten liefhebbers tot april dit jaar wachten om het album als dubbel-lp te kunnen kopen. Ondertussen was er in januari al een nieuw album van Cain verschenen, Perverts, dat echter meer had van een weerbarstig tussendoortje dan van een echte opvolger. Met het in augustus te verschijnen Willoughby Tucker, I’ll Always Love You stond die echter eveneens aangekondigd, al zou je dit nieuwe album wellicht ook geen opvolger mogen noemen, aangezien het zich in dezelfde wereld afspeelt als Preacher’s Daughter en ook met dezelfde personages, maar dan vijf jaar eerder. De dreigende donkere sfeer van Preacher’s Daughter, die me ook wel aan Martin Koolhovens film Brimstone doet denken met zo’n heel vergelijkbare duister-religieuze thematiek, krijgt op Willoughby Tucker een lichtere invulling, zeker in het begin wanneer fraaie liedjes als Fuck Me Eyes en Nettles laten horen dat Cain ook gewoon heel mooi kan zingen. De sfeer wordt echter gaandeweg donkerder en hoewel ze nooit helemaal dezelfde indruk maakt als op het debuut, illustreert ze toch Cain’s grote talent, ook al bewijzen juist die lichtere songs in het begin dat ze ook in een minder zwaarmoedige setting prima voor de dag moet kunnen komen.

Pieter Wijnstekers