Geheimtip: Richard Inman

Als kind zat Richard Inman elke zondag in de kerkbanken in Manitoba. Na de dienst snel naar huis om te luisteren naar een Texaanse countryzender. Toen hij Johnny Cash het nummer Sunday Morning Coming Down van Kris Kristofferson hoorde zingen wist hij waar zijn toekomst lag. Heel even probeerde Inman het op de highschool als drummer van een metalband, maar hij leerde gitaar spelen en eigen songs te schrijven.

Tekst Michael Struis 
 
Pincher Creek in de Canadese provincie Alberta telt 4000 inwoners onder wie een troubadour met zo'n snik in zijn stem dat werkelijk alle liedjes van Richard Inman eindigen in en met een traan. Deze stem hoort als geen ander in het eindeloze landschap, bevolkt door de nazaten van kolonisten en indianen. Als iets americana is of vooruit canadiana, dan is het de muziek van Inman.  
 
Inman stamt af van native Americans, om precies te zijn de Blackfeet-stam en groeit als wees op bij de mennonieten in Canada. In de jaren tachtig ontdekt Inman de Texaanse outlaw muziekscene met Townes Van Zandt, Steve Earle en Guy Clark als boegbeelden. Dat wil hij ook en samen met een soort van songwriter-mentor gaat hij aan de slag. De eerste teksten gooit de mentor in de open haard, vertelt een vriendelijke Inman door de telefoon. Hij kan er nu hartelijk om lachen. Die zogenaamde mentor heeft zelf nog nooit iets fatsoenlijks uitgebracht, voegt Inman nog even toe.
 
Intussen groeit hij uit tot een echte ambachtsman. Gevoelige teksten, mooie arrangementen en fijn gitaarspel omlijsten zijn liedjes. Een enkele keer brengt hem dat op een podium in Duitsland en op een festival in Denemarken. Optreden doet hij de laatste jaren vooral in Canada en de VS.   
Zijn grootste inspiratie is zijn vader. “Hij speelde in mijn kinderjaren al op de gitaar en heeft mij echt beïnvloed.”  
Het duurt wel even voordat Richard Inman en ik in gesprek raken. Daar zijn veel verzoekjes aan voorafgegaan. Meestal kreeg ik een regeltje terug, zoals: 'Could probably do it' of 'I may be hunting' of 'I don't have internet'. Uiteindelijk neemt Inman de telefoon op. Er ontstaat een hartelijk gesprek en hij neemt alle tijd voor mij.  
 
Hij vertelt over het terugtrekken van zijn laatste album Life Without You uit 2023. “Het geluid stond me erg tegen en ik ben teruggegaan naar de studio met de vraag of het album opnieuw kon worden gemixt en gemasterd. De technicus van dienst vertelde mij dat hij al bergen werk voor me had verzet en er niet aan dacht om deze klus nog te gaan uitvoeren. Voor mij was dat de druppel, ik heb het album ingetrokken. Ik ben de baas over mijn eigen muziek.” 
Hij woont afgelegen. Zijn ranch heeft hij opengesteld voor jonge singer-songwriters om het vak te leren. “Niet alleen het vak, maar ook hoe je op menselijk vlak gewoon jezelf en vooral nuchter moet blijven. Townes Van Zandt was op dat vlak een slecht voorbeeld voor mij.”    
Inmiddels heeft hij een band om zich heen verzameld en alweer negen songs op de plank liggen. “Volgend voorjaar verschijnt er een nieuw album. Touren doe ik met mate. Vooral hier in de omgeving treed ik op. Maar ik hoop volgend jaar na de release naar Amerika en als het even kan naar Europa te komen.”
 
Ik geef aan dat Europa, zoals een kleine tour door Nederland en België, echt tot de mogelijkheden behoort. Hij reageert hier enthousiast op. “Dat zou geweldig zijn!”
Na een klein uurtje ronden we het gesprek af, hij verwacht op de loodgieter. “Er zijn in dit gebied behoorlijk wat overstromingen geweest. Ook de opnamestudio stond onder water.”    
Richard Inmans discografie is te beluisteren op de streamingsdiensten. Dit jaar heeft hij twee singles uitgebracht: Hell Of A Day en Gone. Zijn laatste album Life Without Your Love stamt uit 2023, maar heeft hij van de streamingslijsten afgehaald. Alleen de single What Are You Waiting On? is nog te beluisteren.