Nick Hudson - On The Eve Of Hope

Eigen beheer/https://nickhudsonindustries.bandcamp.com

De Engelse muli-instrumentalist en kunstenaar Nick Hudson leerde ik vijf jaar geleden kennen via het album The Quiet Earth van zijn band The Academy Of Sun, een schitterende plaat met psychedelisch getinte pop- en rockmuziek met zowel folk- als Pink Floyd-achtige trekken. Dat zo’n overduidelijk getalenteerde muzikant en songwriter zo onbekend was, verbaasde me zeer, al helpt het natuurlijk niet dat Hudson niet in Engeland woont, maar Tbilisi (voorheen Tiflis) in Georgië als woonplaats heeft, ver van de Westerse muziekscene. Wat overigens niet wil zeggen dat zijn muziek niet in de Westerse poptradities past, want ik maak me sterk dat hij hier een flinke aanhang zou kunnen verwerven als mensen zouden weten dat hij überhaupt bestond. Aan zijn toegankelijkheid en productiviteit ligt het niet, want hoewel veel van zijn werken instrumentaal zijn en tegen ambient aanliggen, verschijnen regelmatig wonderschone platen van zijn hand die meer liedgericht zijn en fraaie kamerpop combineren met folk, post-punk en avant-garde. Zo bracht hij vorig jaar onder eigen naam het voortreffelijke Kanda Teenage Honey uit, nu gevolgd door het fraaie On The Eve Of Hope, terwijl hij al gewag maakt van een nieuwe Academy Of Sun-plaat. Maar goed, On The Eve Of Hope dus. Fysiek in boekvorm uitgebracht in een oplage van slechts vijftig stuks, ondersteund door o.a. Robert Wyatt, Julian Cope, Mogwai, These New Puritans en Xiu Xiu, telt On The Eve Of Hope achttien fraaie tracks die hij zelf als liefdesliedjes omschrijft, al moet u dat vooral in een meer alternatieve zin opvatten, want Candlelight zul je er niet mee halen, ook al zijn het in mijn ogen merendeels prachtliedjes. Tja, en dan is het fijn dat je heden ten dage zulke obscure platen via bandcamp en andere streamingdiensten vooraf gewoon kunt beluisteren om te kijken of het iets voor je is.

Eric van Domburg Scipio