Jim Keller - End of the World

Continental Song City

Jim Keller maakte zo’n 45 jaar geleden deel uit van de band Tommy Tutone. De laatste vijftien jaar brengt de Amerikaan soloplaten uit. Sommige daarvan klinken aanzienlijk rootsier dan de puike powerpop van Tommy Tutone. Zo deed By No Means (2021) geregeld aan J.J. Cale denken, terwijl ook Daylight (2024) heerlijke ontspannen rootsy muziek bood, die Heaven in de recensie aanraadde aan fans van Tony Joe White en Bo Ramsey. Voor beide albums werkte hij samen met dezelfde muzikanten (onder wie David Hidalgo van Los Lobos), terwijl Mitchell Froom voor de productie tekende. Kellers nieuwe album, End of the World, is echter niet het derde deel van de aangekondigde trilogie, maar borduurt voort op het in 2022 verschenen Spark and Flame. Afgezien van een paar songs (waaronder de sterke, Los Lobos-achtige opener Love One Another) is het vooral pop wat er klinkt, zowel ballads als uptempo werk. Soms haalt hij niveau van de Tommy Tutone-periode (luister bijvoorbeeld naar het onweerstaanbare Got No Time For That) maar diverse songs zijn ook minder pakkend, of te ‘gemakkelijk’ (zoals het titelnummer). Dit album heeft zeker zijn kwaliteiten maar is dus over de hele linie nogal wisselvallig. Gelukkig laat Keller in het hoestekstje weten dat hij nog steeds van plan is om de Froom-trilogie te voltooien.

Kees van Wee